ధర్మము

“ధర్మమనగా మానవుని సంకల్ప శక్తిని ఒక క్రమపద్ధతిలోపెట్టి తద్వారా ఎప్పుడూ మంచినే ఆచరింపచేసేది” అన్నారు బాబా. సమగ్ర వ్యక్తిత్వంలో ధర్మాచరణ ఒక ప్రధానమైన అంశము. ఎన్నటికీ దారి తప్పని మానవ సంకల్ప శక్తే ధర్మము.

భారతీయ సిద్ధాంతము ప్రకారము మానవుడు భౌతికంగా, సామాజికంగా, నైతికంగా, మతపరంగా, ఆధ్యాత్మికంగా, సూర్యోదయం నుండి సూర్యాస్తమయం వరకు, జననం నుండి మరణం వరకు ఆచరించ వలసినది ధర్మము అన్నారు.

అన్ని సిద్ధాంతాల సారాంశం గ్రహిస్తే ధర్మమనగా, తన శ్రేయస్సుకు, సమాజ శ్రేయస్సుకు తోడ్పడే నైతిక వర్తన అని చెప్పవచ్చును. ‘ధారయతీతి ధర్మః’ అని సూక్తి. ధర్మము సృష్టినంతటిని నిలుపగల్గుతుంది, తను నిలువగల్గుతుంది. సకల చరాచర సృష్టిని ఒక నిర్ణీత పరిధిలో నడిపించగలది ధర్మము.

సృష్టిని ఒక పెద్ద గొలుసుగా ఊహించగలిగితే, ప్రతివ్యక్తి ఆ గొలుసు లోని ఒక ‘లింకు’ అని చెప్పవచ్చును. ప్రతి ‘లింకు’ పటిష్టంగా ఉన్నపుడే గొలుసు సక్రమంగా పనిచేస్తుంది. అదే విధంగా ప్రతివ్యక్తి తన ధర్మాన్ని చక్కగా నెరవేరుస్తూ తగిన సమర్థతతో, బాధ్యతతో మెలగినపుడే, విశ్వమంతా ఒక క్రమ పద్ధతిలో నడుస్తుంది. మానవుడు తన నైతిక ప్రవర్తనకు తోడు, ప్రతి కార్యము భగవంతునికి అర్పణ అనే భావంతో చేస్తే, ఎల్లెడలా సమభావం వెల్లివిరిసి ఆశాంతికి చోటుండదు. చతుర్విధ పురుషార్థముల యందు [ధర్మ, ఆర్థ, కామ, మోక్షములు] మొదటిది ధర్మము.

సత్యం వద ధర్మం చర (సత్యం మాట్లాడు. ధర్మాన్ని ఆచరించు).

సత్యం మరియు ధర్మం అనేవి మానవ జీవిత సౌధానికి రెండు స్తంభాలు. ధర్మం అనేది సత్యం యొక్క ఆదర్శం యొక్క నిజ జీవితంలో ఆచరణాత్మక అనువర్తనం, అంటే మీ మాటలను అమలు చేయడం సరైన చర్య (ధర్మం). వీటన్నింటికీ ప్రేమ ప్రధానమైనది. చర్యలో ప్రేమ అనేది ధర్మం.

ధర్మవాహినిలో భగవాన్ బాబా చెప్పారు

ఎవరైతే తన అహంకారాన్ని నిగ్రహించుకుంటారో, తన స్వార్థపూరిత కోరికలను జయించి, తన పశుభావనలను మరియు ప్రేరణలను నాశనం చేసి, శరీరాన్ని తనదిగా భావించే సహజ ధోరణిని విడిచిపెట్టినట్లయితే, అతను ఖచ్చితంగా ధర్మమార్గంలో ఉంటాడు. తరంగాన్ని సముద్రంలో కలపడం, స్వయం ఆత్మలో కలిసిపోవడమే ధర్మ లక్ష్యమని అతనికి తెలుసు.”