Brief Story on Sri Ramakrishna Paramahamsa

శ్రీరామకృష్ణ తల్లిదండ్రులు బెంగాల్‌లోని హుగ్లీ జిల్లా డెరెపోర్ గ్రామంలో ఖుదీరామ్ ఛటోపాధ్యాయ మరియు అతని భార్య చంద్రమణి అనే ధర్మబద్ధమైన బ్రాహ్మణ దంపతులు. వారి భూమి దాదాపు 50 ఎకరాల వరకు విస్తరించింది. భక్తితో తమ ధర్మకర్త శ్రీరామచంద్రుడిని ఆరాధిస్తూ, తమ ప్రాపంచిక విధులను నిర్వర్తిస్తూ, వారు సంతోషకరమైన దంపతులు. అయితే 1814లో ఖుదీరామ్ జీవితంలో జరిగిన ఒక సంఘటన ఆ కుటుంబ విధిని మార్చేసింది. అతని జమీందార్ లలో ఒకరిపై మోపిన కేసుకు మద్దతుగా, తప్పుడు సాక్ష్యం ఇవ్వమని స్థానిక జమీందార్ అతన్ని పిలిచాడు. ఖుదీరామ్ దీన్ని చేయడానికి నిరాకరించాడు, ఎందుకంటే ఇది అసత్య సాక్ష్యంతో సమానం. దీని కారణంగా ఖుదీరామ్ తనకు భారీ మొత్తంలో డబ్బు బాకీ పడ్డాడని ఆరోపిస్తూ అతనిని తప్పుగా ప్రాసిక్యూషన్‌లో ఇరికించిన నిష్కపటమైన జమీందార్ ఆగ్రహానికి గురయ్యాడు. అతను తన కల్పిత ఆరోపణకు మద్దతుగా తప్పుడు సాక్షులను కూడా తయారు చేయగలిగాడు మరియు తద్వారా ఖుదీరామ్ భూములను స్వాధీనం చేసుకున్నాడు. తరువాతి తన పూర్వీకుల ఇంటిని విడిచిపెట్టవలసి వచ్చింది, మరియు పేద ఖుదీరామ్ పొరుగు గ్రామమైన కామర్పుకూర్‌లో తన కొత్త ఇంటిని కట్టు కున్నాడు.

కామర్పుకర్ వద్ద, అతని స్నేహితులలో ఒకరి దయాదాక్షిణ్యాలతో, అతను సాగు చేయడానికి అర ఎకరం భూమిని పొందాడు. ఒకప్పుడు సంపన్న కుటుంబం ఇప్పుడు ఈ చిన్న భూమి నుండి వచ్చే పేద ఆదాయంతో, ఇంకా సంతృప్తిగా మరియు వారి భగవంతుడు శ్రీరామునిపై అచంచలమైన విశ్వాసంతో నిర్వహించవలసి వచ్చింది. పూరీ జగన్నాథానికి వెళ్లే దారిలో ఉన్న కామర్పుకూర్ గ్రామం ఖుదీరామ్‌కి ఎల్లప్పుడూ వైష్ణవ యాత్రికులు, సన్యాసులు మరియు సన్యాసుల పవిత్ర సత్సంగాన్ని కలిగి ఉండే అవకాశాన్ని ఇచ్చింది, వారు పూరీకి వెళ్లే మార్గంలో కామర్పుకూరులోని ధర్మశాలలో ఆగేవారు. ఇది ఆయనను ఆధ్యాత్మికంగా ఎంతో సుసంపన్నం చేసింది.

ఒక రోజు, పొరుగు గ్రామం నుండి తిరిగి వస్తుండగా, ఖుదీరామ్ ఒక వరి పొలంలో తన దేవత రఘువీర్ యొక్క చిహ్నాన్ని స్వాధీనం చేసుకున్నాడు. ఇది అతనికి గొప్ప ఆనందాన్ని ఇచ్చింది, ఎందుకంటే దేవుడే తనను వెతుకుతున్నట్లు అతను భావించాడు. తన మందిరంలో ఆ పవిత్ర విగ్రహాన్ని ప్రతిష్టించి, అతను మరియు అతని భార్య దానిని తీవ్రమైన భక్తితో పూజించడం ప్రారంభించారు.

ఖుదీరామ్‌కు ఆ సమయంలో రామ్‌కుమార్ అనే ఒక కొడుకు మరియు ఒక కుమార్తె కూడా ఉన్నారు. కాలక్రమేణా, రామ్‌కుమార్ హిందూ మతంలో బాగా ప్రావీణ్యం సంపాదించాడు మరియు ఏదో కొంత సంపాదిస్తూ .తన తండ్రి భారాన్ని కొంతవరకు తగ్గించగలిగాడు. ఇది ఖుదీరామ్‌కి రామేశ్వరం తీర్థయాత్రకు వెళ్ళడానికి సమయం మరియు అవకాశం కూడా ఇచ్చింది. ఈ తీర్థయాత్ర తర్వాత అతనికి తరువాత జన్మించిన రెండవ కుమారుడికి రామేశ్వర్ అని పేరు పెట్టారు., ఆ బిడ్డను రామేశ్వరంలోని శివుని ఆశీర్వాదంగా తీసుకున్నారు.

దాదాపు పదకొండు సంవత్సరాల తరువాత, అంటే 1835లో, ఖుదీరామ్ మరొక తీర్థయాత్రకు వెళ్ళాడు-ఈసారి గయకి. ఇక్కడ, పవిత్ర కర్మలు (పితరులకు నైవేద్యాలు) నిర్వహించిన తరువాత, అతనికి రాత్రి ఒక వింత దర్శనం కలిగింది. అతను గదాధర్, విష్ణువు ఆలయంలో ఉన్నట్లు కలలు కన్నారు, అక్కడ తన పూర్వీకులు తాను చేసిన పవిత్ర నైవేద్యాలతో విందు చేస్తున్నారు. అకస్మాత్తుగా ఖగోళ కాంతి యొక్క వరద పుణ్యక్షేత్రం యొక్క పవిత్ర ప్రాంగణాన్ని కూడా నింపింది మరియు సింహాసనంపై కూర్చున్న దైవిక సన్నిధికి నివాళులర్పించడానికి బయలుదేరిన వారి ఆత్మల మోకాళ్లపై పడ్డాయి.

ఒక ప్రకాశవంతమైన వ్యక్తి , సింహాసనంపై కూర్చొని, ఖుదీరామ్‌కు సైగ చేసాడు, అతను సమీపంలోకి వెళ్లగానే , అతని ముందు సాష్టాంగపడి, ప్రకాశవంతుడైన వ్యక్తి ఇలా చెప్పడం విన్నాడు, “ఖుదీరామ్, నీ భక్తికి నేను చాలా సంతోషిస్తున్నాను! నిన్ను నా తండ్రిగా అంగీకరించి నీ కుటీరంలో పుడతాను.” ఖుదీరామ్ గుండెల్లో ఆనందంతో మెలకువ వచ్చింది. ఆ పరమాత్మ తన ఇంటిని ఏదో విధంగా ఆశీర్వదిస్తాడని అతనికి అర్థమైంది. అదే సమయంలో కామర్పుకూర్‌లో చంద్రాదేవికి కూడా వింత దర్శనాలు వచ్చాయి. ఆ దర్శనాలలో ఒకటి: ధని (గ్రామ కమ్మరి మహిళ)తో పాటు తన ఇంటికి ప్రక్కనే ఉన్న శివుని గుడి ముందు నిలబడి ఉండగా, చంద్రా దేవికి శివుని ప్రతిమ నుండి ఒక ప్రకాశవంతమైన దివ్య ప్రకాశాo ఆమెలోకి ప్రవేశించింది.

ఫిబ్రవరి 18, 1836 తెల్లవారుజామున, చంద్రా దేవి హిందూ మత పునరుజ్జీవనానికి నాంది పలికిన శ్రీరామకృష్ణుడిగా ప్రపంచానికి తెలియబోతున్న మరో అబ్బాయికి జన్మనిచ్చింది. గ్రామంలోని జ్యోతిష్కులు, నిజంగానే అత్యంత మనోహరంగా, బంగారు మెరుపుతో మెరిసిపోతున్న ఆ చిన్నారికి అత్యంత ఉజ్వలమైన భవిష్యత్తు ఉంటుందని అంచనా వేశారు. గయ దేవుడి ఆశీర్వాదం లభించినందున ఆ బిడ్డకు గదాధర్ అని పేరు పెట్టారు.

గదాయి అని ముద్దుగా పిలుచుకునే ఆ పిల్లాడు తన ముచ్చటైన చూపులతో ఆ ఊరి ప్రజలకు ఎంతో ఇష్టమైనవాడు అయ్యాడు. అతను చాలా చురుకైన వాడు మరియు అద్భుతమైన తెలివితేటలను ప్రదర్శించడం ప్రారంభించాడు. అతను చాలా త్వరగా నేర్చుకోవడమే కాకుండా హిందూ శ్లోకాలను అన్నిటినీ జ్ఞాపకం పెట్టుకునే వాడు. అతనిని గ్రామ పాఠశాలలో చేర్చారు , అక్కడ అతను మంచి పురోగతిని సాధించాడు, కానీ గణితశాస్త్రం అంటే ఇస్టం వుండేది కాదు. బహుశా అతను మానిఫెస్ట్ అనంతం మీద నివసించే వాడు. పరిమిత సంఖ్యల పట్ల సహజమైన అసహ్యం కలిగి వున్నాడు. అతను ఎక్కువ సమయం భారతీయ ఇతిహాసాలు మరియు ఆధ్యాత్మిక వీరుల జీవితాలు మరియు ప్రబోధాల అధ్యయనానికి తనను తాను అంకితం చేస్తాడు. ఇవి అతనిపై లోతైన ప్రభావం మరియు ముద్ర వేసాయి మరియు సంవత్సరాలు గడిచేకొద్దీ, అతని మతపరమైన భావాలు మరింత ఎక్కువయ్యాయి మరియు అతను ధ్యానంలో తనను తాను కోల్పోయి ట్రాన్స్‌లోకి వెళ్ళేవాడు. త్వరలో, అతను తనను తాను ట్రాన్స్‌లోకి వెళ్లిపోయేలా చేయడానికి కేవలం మతపరమైన విషయాలే కాకుండా అందమైన దృశ్యాలు లేదా కొన్ని హత్తుకునే సంఘటనలు కూడా వున్నాయని కనుగొనబడింది. ఆ తర్వాతి సంవత్సరాలలో శ్రీరామకృష్ణులు తన శిష్యులకు ఇలా ఒక చిన్ననాటి సంఘటనను ఈ విధంగా చెప్పారు:

“నాకు ఆరు లేదా ఏడేళ్ల వయసులో ఆషాఢ మాసంలో (సుమారు జూన్-జూలై) ఒకరోజు, నేను వరి పొలాలను వేరుచేసే ఇరుకైన దారిలో నడుచుకుంటూ, బుట్టలో మోసుకెళ్లిన బొరుగులు తింటున్నాను. ఆకాశం వైపు చూస్తే, ఒక అందమైన ఉరుము-మేఘం కనిపించింది. ఇది మొత్తం ఆకాశాన్ని ఆవరించి వేగంగా వ్యాపించడంతో, మంచు-తెలుపు క్రేన్ల మంద (కొంగలు) దాని ముందు పైకి ఎగిరింది. ఇది చాలా అందమైన వైరుధ్యాన్ని అందించింది, నా మనస్సు చాలా దూర ప్రాంతాలకు వెళ్లింది, బాహ్య భావాలను కోల్పోయాను మరియు నేను పడిపోయాను మరియు బొరుగులు అన్ని దిశలకు చెల్లాచెదురుగా పడిపోయాయి. కొంతమంది నన్ను ఆ దుస్థితిలో గుర్తించి తమ చేతుల్లో ఇంటికి తీసుకెళ్లారు. పారవశ్యంలో నేను పూర్తిగా స్పృహ కోల్పోవడం అదే మొదటిసారి.”

మరొక ఉదాహరణ ఏమిటంటే, అతను శివరాత్రి రోజు రాత్రి, గ్రామo లో నాటక ప్రదర్శనలో శివుడి పాత్రను పోషించాడు. అతను శివునిగా తన స్వంత రూపాన్ని చూసి లోతైన ట్రాన్స్‌లోకి పడిపోయాడు మరియు చాలా కష్టపడి అతన్ని సాధారణ స్పృహ లోకి తీసుకురాగలిగారు.భగవంతుని ప్రేమతో కూడిన ఆలోచన, లేదా భగవంతుని పనిని బహిర్గతం చేసే ప్రకృతి సౌందర్యం యొక్క సంగ్రహావలోకనం అతన్ని ట్రాన్స్‌లోకి తీసుకు వెళ్ళుతున్నాయి.

1843లో ఖుదీరామ్ మరణించడంతో కుటుంబ భారమంతా పెద్ద కొడుకు రామ్‌కుమార్ భుజాలపై పడింది. ఖుదీరామ్ మరణం గదాధర్ మనస్సులో గొప్ప మార్పును తెచ్చిపెట్టింది, అతను ఇప్పుడు తన ఆప్యాయతగల తండ్రిని కోల్పోయాడని బాధపడ్డాడు. ఆ తర్వాత అతను తరచూ పొరుగున ఉన్న మామిడి తోటకి లేదా శ్మశాన వాటికకు వెళ్లి చాలా గంటలు ఆలోచనలో మునిగిపోయాడు. కానీ తల్లిని ప్రేమించే బాధ్యతను మాత్రం మరచిపోలేదు. అతను తన విధి నిర్వహణలో తన తల్లి శోకం యొక్క భారాన్ని తగ్గించడానికి మరియు ఆమె విచారకరమైన జీవితంలోకి ఓదార్పునిచ్చి, ఏ చిన్న సంతోషాన్ని అయినా కలిగించడానికి తను చేయగలిగినంత చేయడానికి అన్ని విధాలుగా ప్రయత్నించాడు.

గదాధర్, సంచరించే సన్యాసుల సహవాసంలో త్వరలో ఒక కొత్త ఆనందాన్ని కనుగొన్నాడు, వారు పూరీకి వెళ్ళేటప్పుడు, గ్రామంలోని ధర్మశాలల వద్ద ఆగుతారు. అతను ఆధ్యాత్మిక విషయాలపై వారి చర్చలను వినడం ద్వారా ఎక్కువ సమయం వారి సహవాసంలో గడపడం ప్రారంభించాడు. ఒక రోజు, చంద్రా-దేవి, తన ముద్దుబిడ్డ, శరీరమంతా బూడిద పూసుకుని, ఒక చేతిలో పొడవాటి కర్రతో నడుముకు కుంకుమపువ్వు బట్ట కట్టుకుని, మరో చేతిలో కమండలుతో నిజమైన బాల సన్యాసిలా కనిపించడం చూసి ఆశ్చర్యపోయారు. అతని తల్లి తమాషాగా కాకుండా, ఆందోళనతో మరియు భయంతో అరిచింది, ”నా ప్రియమైన బిడ్డా! నిన్ను సన్యాసిని చేసింది ఎవరు? నువ్వు ఎక్కడికి వెళుతున్నావు? నువ్వు లేకుండా నేను ఎలా జీవించగలను?” అని అతనిని తన కౌగిలిలో గట్టిగా పట్టుకొని, ఆమె ఏడ్చింది. అతను తన తల్లిని ఓదార్చడం ప్రారంభించాడు, “అమ్మా, నేను సన్యాసిని కాలేదు. నేను మీకు కొంత సరదా మరియు వినోదాన్ని అందించాలనుకుంటున్నాను మరియు నేను సన్యాసి దుస్తులలో ఎలా కనిపిస్తానో మీకు చూపించాలనుకుంటున్నాను. అయితే, తన అనుమతి లేకుండా అతను జీవితంలో ఎప్పుడూ సన్యాసం తీసుకోనని లేదా ఇంటిని వదిలి వెళ్ళనని తల్లి అతని నుండి వాగ్దానం తీసుకుంది. శ్రీరామకృష్ణుడు తన జీవితంలో తాను ఎందుకు వివాహం చేసుకున్నాడో ఇది వివరిస్తుంది, అయితే ఆయనకు ఉన్న చాలా మంది శిష్యులు వారి జీవితంలో సన్యాసులుగా మారారు. (శ్రీరామకృష్ణ వివాహం వాస్తవానికి ఆధ్యాత్మిక సాంగత్యం–సాధారణ మరియు ప్రాపంచిక కోణంలో భార్యాభర్తలుగా కాదు. శ్రీ రామకృష్ణుడు తన భార్య శారదా దేవిని శక్తి స్వరూపిణిగా లేదా దివ్యమాత కాళి గా స్వయంగా ఆరాధించాడు మరియు ఆమె కూడా అతనికి నిజంగా తల్లిలా జీవించింది.)

గదాధర్ తొమ్మిదేళ్ల వయసులో, అతను ‘గాయత్రీ ఉపదేశo’ అనే పవిత్ర దారం (థ్రెడ్) తో ఉపదేశం పొందాడు. దీనితో మనిషి ఆధ్యాత్మిక జీవితంలో పునర్జన్మ పొందుతాడు మరియు బ్రాహ్మణుడు అవుతాడు, అంటే బ్రహ్మ సాక్షాత్కారానికి మార్గం ప్రారంభమవుతుంది. అయితే, థ్రెడ్ వేడుక సమయంలో ఒక ఆసక్తికరమైన సంఘటన జరిగింది. సంప్రదాయం ప్రకారం తన తల్లి నుండి తన మొదటి భిక్షను తీసుకోవడానికి బదులుగా, అతను తన చిన్నతనంలో తనను ఎంతో ప్రేమతో పోషించిన కమ్మరి మహిళ ధని నుండి స్వీకరించాడు. తనకు సంతానం లేకపోవడంతో అతణ్ని సొంత కొడుకులా ప్రేమించేది. గదాధర్ కూడా ఆమె పట్ల తనకున్న ప్రేమను చూపించి, ఆమెకు సంతోషాన్ని అందించాలనుకున్నాడు, అయినప్పటికీ ఆమె నుండి తీసుకున్న భిక్ష అనేది బ్రాహ్మణ కుటుంబంలో గౌరవప్రదమైన ఆచారానికి విరుద్ధంగా ఉంది. సామాజిక సంప్రదాయాల కంటే నిజమైన ప్రేమ మరియు భక్తి అతనికి చాలా ముఖ్యమైనవి: “కులం పుట్టుకలో లేదు, హృదయo లోని గుణాలలో ఉంది” అని అతని అభిప్రాయము.

ఆ సమయంలో గదాధర్ యొక్క అభిరుచి, అతని ఆధ్యాత్మిక వ్యామోహమే కాకుండా, పురాణ ఇతివృత్తాల పై నాటకాలు వేయడం, తన స్నేహితులతో కలిసి గ్రామ శివారులో పక్కనే ఉన్న మామిడి తోటలో ప్రదర్శనలు ఇచ్చేవాడు. అతని అత్యంత ప్రజాదరణ పొందిన థీమ్ కృష్ణుడి లీలలను కలిగి ఉంది. తన సొగసైన ఛాయతో, విరిసిన జుట్టుతో, మెడలో మాల వేసుకుని, పెదవులపై వేణువు పట్టుకుని, గదాధరుడు తరచుగా కృష్ణుడి పాత్రలో నటించేవాడు. కొన్ని సమయాల్లో, మామిడి తోట మొత్తం అబ్బాయిలు కోరస్‌లో పాడే పెద్ద సంకీర్తనలతో మోగుతూ ప్రతిధ్వనిస్తుంది. మరియు తరచుగా, ఈ ఇతివృత్తాలతో ముడిపడి ఉన్న భావోద్వేగం మరియు సెంటిమెంట్‌తో మునిగిపోతూ, అతను తరచుగా ట్రాన్స్‌లోకి వెళ్ళిపోయేవాడు. శ్రీరామకృష్ణ ఈ అనుభవాన్ని తన స్నేహితులకు వివరిస్తాడు. ఏం జరిగిందో తెలుసా? నేను నా హృదయంలో భగవంతుని గురించి తీవ్రంగా ఆలోచించినప్పుడు, నేను అక్కడ అతని ఉనికిని అనుభవిస్తాను. అతను నన్ను ప్రేమగా లోపలికి లాగుతున్నట్లు అక్కడ నాకు అనిపిస్తుంది. అప్పుడు నేను నా బాహ్య స్పృహను కోల్పోవడం ప్రారంభిస్తాను మరియు లోపల అపారమైన శాంతి మరియు ఆనందాన్ని అనుభవిస్తాను. “కానీ బాలుడి యొక్క ఈ ఇతర ప్రాపంచిక వైఖరి అతని తల్లి మరియు అన్నయ్యలకు చాలా ఆందోళన కలిగించింది. శ్రీరామకృష్ణులు మూర్ఛ వ్యాధితో బాధపడుతున్నారని భావించేవారు.

అయితే అనతికాలంలోనే ఆ కుటుంబాన్ని దురదృష్టం ఆవహించింది. రామ్ కుమార్ భార్య, వృద్ధాప్య బామ్మకు పసికందును చూసుకోవాల్సిన భాద్యతను వదిలి చనిపోయింది. రామ్‌కుమార్‌కు వచ్చే కొద్దిపాటి సంపాదన కూడా ఇంటి నిర్వహణకు సరిపోకపోవడంతో కుటుంబాన్ని అప్పులపాలు చేయాల్సి వచ్చింది. కుటుంబ ఆర్థిక ఇబ్బందులను అధిగమించేందుకు రామ్‌కుమార్ మంచి సంపాదన కోసం కలకత్తా వెళ్లాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అతను నగరం యొక్క మధ్య భాగంలో సంస్కృత పాఠశాలను ప్రారంభించాడు. గ్రామంలో రామేశ్వర్ ఇంటి నిర్వహణ చేసేవాడు. గదాధర్ తన పాఠశాల చదువులను విస్మరించి, తన ఆధ్యాత్మిక విషయాలలో మరింతగా కూరుకుపోయాడు మరియు అకడమిక్ విద్య పట్ల అతనికి ఉన్న విరక్తి మరింత ఎక్కువగా వ్యక్తమయింది. అతను జీవితంలో మరొక గొప్ప మిషన్‌ను నెరవేర్చడానికి ఉద్దేశించబడ్డాడని అతని మనస్సు ఇప్పటికే గీసుకున్నట్లు అనిపించింది, అయినప్పటికీ అది ఖచ్చితంగా ఏమిటో అతనికి తెలియదు. ఎలాగైనా భగవంతుని సాక్షాత్కారమే అతనికి అనుసరించాల్సిన ఏకైక లక్ష్యం అని అనిపించింది. అతని వృద్ధాప్య మరియు పేద తల్లి పట్ల ప్రేమ బంధాలు, అతనిని ఆధ్యాత్మిక అన్వేషణలో ఇంటి నుండి పారిపోకుండా నిరోధించాయి.

రామ్‌కుమార్‌ పాఠశాల కొంత పురోగతి సాధించింది. నిజానికి, పాఠశాలలో పెరుగుతున్న పనిని ఎదుర్కోవడానికి అతనికి సహాయం అవసరం. పాఠశాల చదువుల పట్ల గదాధర్‌కు ఉన్న ఉదాసీనతను గుర్తించి, అతను సహాయం కోసం అతనిని కలకత్తాకు తీసుకెళ్ళాడు మరియు అంతకంటే ఎక్కువ, అతను తరువాతి చదువులను పర్యవేక్షించగలడని, తద్వారా అతన్ని సరైన మార్గంలో ఉంచగలడనే ఆశతో. కలకత్తాలో కూడా, గదాధర్ తన పాఠశాల చదువులపై పెద్దగా ఆసక్తి చూపలేదు. అయినప్పటికీ, అతను తన సోదరుడు అప్పగించిన ప్రజల ఇళ్లలో పూజారిగా పూజ నిర్వహణపై ఆసక్తిని కలిగి ఉన్నాడు. అతని సరళత, చిత్తశుద్ధి, మర్యాద మరియు భక్తి ప్రతి ఒక్కరినీ ఆకట్టుకుంది మరియు ఆకర్షించింది మరియు అతి త్వరలో అతని చుట్టూ గౌరవప్రదమైన కుటుంబాలకు చెందిన స్నేహితులు మరియు ఆరాధకుల సర్కిల్ ఏర్పడింది.

తన చదువును సీరియస్‌గా తీసుకోనందుకు రామ్‌కుమార్ గదాధర్‌ని ఒకసారి గట్టిగా హెచ్చరించినప్పుడు, అతను ఆత్మీయంగా బదులిచ్చాడు, “సోదరా, కేవలం రొట్టెలు సంపాదించే విద్యతో నేను ఏమి చేయాలి? నా హృదయాన్ని ప్రకాశింపజేసే జ్ఞానాన్ని నేను పొందాలనుకుంటున్నాను మరియు దానితో నేను శాశ్వతంగా సంతృప్తి చెందుతాను. ఈ విధంగా సూటిగా మరియు నిర్ణయాత్మకమైన సమాధానం విన్న రామ్‌కుమార్ అయోమయంలో పడ్డాడు. గదాధర్ తన చదువును కొనసాగించడంలో విఫలమైనందున, అతను వారి వంశ దేవత అయిన రఘువీరుని ఇష్టానికి వదిలేశాడు.

ఆ సమయంలో కలకత్తాలో రాణి రాసమణి అనే గొప్ప దైవభక్తి గల ఒక వితంతువు నివసించేది. 1847లో, కలకత్తాకు ఉత్తరాన నాలుగు మైళ్ల దూరంలో ఉన్న దక్షిణేశ్వర్‌లో గంగానది, తూర్పు ఒడ్డున ఉన్న గొప్ప కాళీ దేవి ఆలయాన్ని నిర్మించడానికి ఆమె చాలా ఖర్చు చేసింది. ఒక దీర్ఘచతురస్రాకార చదును చేయబడిన ప్రాంగణం మధ్యలో, సార్వభౌమ దేవత అయిన కాళి యొక్క విశాలమైన ఆలయం ఉంది, కృష్ణుడు మరియు రాధలకు అంకితం చేయబడిన మరొక మందిరం ఉంది. రెండు ఆలయాలు 12 (ద్వాదశ) శివాలయాల మధ్య రెండు వరుసల మధ్య గంగానది పైన బహిరంగ టెర్రస్ ద్వారా అనుసంధానించబడ్డాయి. దేవాలయాలతో పాటు, విశాలమైన సంగీత మందిరం, ఆలయ సిబ్బందికి గదులు, రాణి కుటుంబానికి నివాస గృహాలు మొదలైనవి ఉన్నాయి. రెండు ట్యాంకులు మరియు పెద్ద మర్రి చెట్టుతో కూడిన అందమైన తోట కూడా ఉంది. అది తరువాత శ్రీరామకృష్ణుని జీవితంలో గొప్ప పాత్ర పోషించింది.

మే 31, 1855న ఆలయాన్ని ప్రతిష్ఠించినప్పుడు రామ్‌కుమార్ ఈ ఆలయ అర్చకత్వాన్ని స్వీకరించారు. కొన్ని రోజులలో, గదాధర్ కూడా తన సోదరుడితో కలిసి దక్షిణేశ్వర్‌లోని పవిత్ర ఆలయ ఉద్యానవనంలో ప్రశాంతమైన మరియు అనుకూలమైన వాతావరణంతో నివసించడం ప్రారంభించాడు. ఇక్కడ పూర్వం లాగా ఇంట్లో వున్నట్లు భావించాడు మరియు అతని ఆధ్యాత్మిక అభ్యాసాలను కొనసాగించడానికి ఎక్కువ అవకాశాలను కనుగొన్నాడు. ఇది వాస్తవానికి శ్రీరామకృష్ణుని జీవితంలో మరియు భారతదేశ మత పునరుజ్జీవనంలో అనేక అద్భుతమైన అధ్యాయాలకు నాంది పలికింది.

ఈ సమయంలోనే హృదయ్ అనే యువకుడు రాబోయే ఇరవై-ఐదు సంవత్సరాలు శ్రీరామకృష్ణునికి సన్నిహిత సహచరుడిగా ఉండవలసి వచ్చింది మరియు ముఖ్యంగా అతని సాధన తీవ్రమైన రోజులలో అత్యంత నమ్మకంగా మరియు శ్రద్ధగా హాజరయ్యాడు. అతను గదాధరుని మేనల్లుడు, మరియు అతని రాక తరువాతి వారికి చాలా సంతోషాన్నిచ్చింది.

రాణి రాసమణి అల్లుడు మధుర నాథ్ బిస్వాస్ (మాథుర్ బాబు) కళ్ళు యువ గదాధర్‌పై పడ్డాయి, అతను కాళీమాత విగ్రహాన్ని ఉదయం పూలు, ఆకులు మరియు గంధం పేస్ట్ మరియు సాయంత్రం బట్టలు, ఖరీదైన ఆభరణాలతో అలంకరించే బాధ్యతను స్వీకరించమని ఒప్పించాడు. ఈ విధంగా తన స్వభావానికి అత్యంత అనుకూలమైన పనిని అప్పగించాక, ఈ పనులను గదాధర్ హృదయపూర్వకముగా చేసేవాడు మరియు ఇతర సమయాల్లో ఆ తల్లికి భక్తి గీతాలు పాడడంలో మైమరచి పోయేవాడు.

కాళీ దేవాలయంలో నియమించబడిన కొద్దికాలానికే, రాణి రసమణి మరియు మాధుర్ బాబు దృష్టిలో శ్రీరామకృష్ణుని విలువను పెంచే సంఘటన జరిగింది. ఒకరోజు, రాధాకృష్ణ ఆలయ పూజారి, కృష్ణుడి బొమ్మను విశ్రాంతి గదికి తీసుకెళ్తుండగా, అకస్మాత్తుగా జారి కిందపడిపోయాడు, ఆ క్రమంలో, విగ్రహం యొక్క ఒక కాలు విరిగింది. విరిగిన విగ్రహాన్ని పూజించడాన్ని సంప్రదాయం అనుమతించనందున, ఆ విగ్రహాన్ని గంగలోకి విసిరి, దాని స్థానంలో కొత్తది ప్రతిష్టించాలని పండితులందరూ సలహా ఇచ్చారు. కానీ శ్రీరామకృష్ణులు జోక్యం చేసుకుని ఇది హాస్యాస్పదంగా ఉందన్నారు. “రాణి, అల్లుడు కాలు విరిగితే, ఆమె అతన్ని విస్మరించి అతని స్థానంలో మరొక వ్యక్తిని అంగీకరిస్తుందా? ఆమె చికిత్స కోసం ఏర్పాటు చేయలేదా? మరి ఇక్కడ కూడా అదే పని ఎందుకు చేయకూడదు? అందుచేత ఆ ప్రతిమను మరమ్మత్తు చేసి మునుపటిలా పూజించండి” అని చెప్పాడు. శ్రీరామకృష్ణుడే ఆ విగ్రహాన్ని మరమ్మత్తు చేయడానికి పూనుకున్నాడు మరియు దానిని చాలా చాకచక్యంగా చేసాడు, చాలా జాగ్రత్తగా పరిశీలించినా ఎక్కడ విరిగిపోయిందో తెలియలేదు. రాణి మరియు మాధుర్‌లు చాలా సంతోషించారు మరియు దీనితో ఎంతో ఉపశమనం పొందారు. దీని తరువాత,స్వయంగా శ్రీరామకృష్ణులు రాధాకృష్ణ ఆలయ పూజారిగా నియమింపబడ్డారు.

ఆ తర్వాత రామ్‌కుమార్‌, కాళి యొక్క విస్తృతమైన ఆచారబద్ధమైన ఆలయ ఆరాధనలో బాగా ప్రావీణ్యం ఉన్న వ్యక్తి అయిన కెనారామ్ భట్టాచార్య ద్వారా శ్రీరామకృష్ణకు దీక్షను ఇప్పించాడు మరియు ఆలయంలో పూజా బాధ్యతలను అప్పగించి తద్వారా రామ్‌కుమార్‌ తన ఆరోగ్యం క్షీణించిన దృష్ట్యా కొంత ఉపశమనం పొందాడు.కొద్దికాలం తర్వాత రామ్‌కుమార్ మరణించాడు, ఇది శ్రీరామకృష్ణులకు గొప్ప దిగ్భ్రాంతిని కలిగించింది, అలాగే ప్రపంచంలోని జీవితం యొక్క అస్థిరత గురించి అతనికి వెల్లడి చేసింది. అతనికి నాశనం కాని వాటిని గ్రహించాలనే కోరిక, అన్నింటిని వినియోగించి వాస్తవికత యొక్క శాశ్వత సంగ్రహావలోకనం పొందాలనుకోవడం ఇంకా తీవ్రమైనది.

కాళీ విగ్రహం శ్రీరామకృష్ణులకు కేవలం రాతి విగ్రహం కాదు, సజీవ మాత. ప్రకృతిలోని భయంకరమైన మరియు నిరపాయమైన అంశాలను-విధ్వంసక మరియు సృజనాత్మక అంశాలను-ఆమె తనలో తాను మిళితం చేస్తుందని నమ్ముతారు, అయితే, ఆమె అతనికి పూర్తిగా ఆప్యాయతగల తల్లి: అన్ని ఆశీర్వాదాలు మరియు శక్తి యొక్క భాండాగారం, మధురమైనది, మృదువుగా మరియు మాతృప్రేమతో నిండిన ప్రేమతో కూడిన శ్రద్ధతో తన భక్తులకు హాని కలుగకుండా కాపాడుతుంది. అతను చీకటి మరియు గందరగోళంలో ఆమెను మాత్రమే నిజమైన మార్గదర్శిగా భావించి, ఆమెకు సంపూర్ణమైన భక్తిని అందించాడు. శరీరం, మనస్సు మరియు ఆత్మ యొక్క సంపూర్ణ అంకితభావంతో ఆమెను ఆరాధించాడు.

శ్రీరామకృష్ణులు ఇప్పుడు అన్నింటిలో సాధన లో మునిగిపోయారు. రాత్రి, అందరూ నిద్రపోతున్నప్పుడు, అతను పక్కనే ఉన్న దట్టమైన అడవికి వెళతాడు. పగలు తర్వాత తిరిగి వస్తాడు -దట్టమైన అడవితో పగటి విరామం తర్వాత తిరిగి రావడంతో కళ్ళు వాచిపోయినట్లు లేదా ఎక్కువసేపు ధ్యానం యొక్క ప్రభావాలను చూపుతున్నట్లు కళ్ళు వుంటాయి. అతను ఏడ్చాడు, ”అమ్మా! మీరు ఎక్కడ ఉన్నారు? నీవు నాకు దర్శనం ఇవ్వు అమ్మా” అని.” ఆలయాలలో సాయంత్రం ముత్యాల గంటల ద్వారా రోజు ముగింపును ప్రకటించినప్పుడు, అతను విసుగు చెంది బాధతో ఏడుస్తాడు, “నిన్ను చూడలేదు కాబట్టి మరో రోజు వృధాగా గడిచిపోయింది అమ్మా! ఈ చిన్న జీవితంలో మరో రోజు గడిచిపోయింది మరియు నేను సత్యాన్ని గ్రహించలేదు. ఈ వేదనలో, ఓర్పుకు హద్దులో ఉన్నప్పుడు, తెర తొలగి, ఆ దివ్యమాత దర్శన భాగ్యం అనుగ్రహించేది. శ్రీరామకృష్ణులు తన మొదటి దర్శన అనుభవాన్ని సంవత్సరాల తర్వాత తన శిష్యులకు ఇలా వివరించారు:

“అప్పట్లో అమ్మవారి దర్శనం నాకు లభించనందున నేను విపరీతమైన నొప్పితో బాధపడ్డాను. నా గుండె తడి టవల్ లాగా పిండినట్లు అనిపించింది. నేను ఒక గొప్ప చంచలత్వం మరియు అది ఎక్కువ కాలం ఉండకపోవచ్చనే భయంతో నిండిపోయాను; జీవితం విలువైనదిగా అనిపించలేదు. అకస్మాత్తుగా అమ్మవారి గుడిలో ఉంచిన కత్తిపై నా కళ్ళు పడ్డాయి. నేను పిచ్చివాడిలా దాని మీద దూకి, నా జీవితాన్ని ముగించేందుకు దానిని స్వాధీనం చేసుకున్నాను, అకస్మాత్తుగా ఆశీర్వదించిన తల్లి నాకు తన యొక్క దర్శన భాగ్యాన్ని కలుగ చేసింది మరియు నేను నేలపై స్పృహ కోల్పోయాను. ఆ తర్వాత సరిగ్గా ఏమి జరిగిందో, ఆ రోజు ఎలా గడిచిందో నాకు తెలియదు, కానీ నాలో పూర్తిగా నూతనమైన ఆనందం యొక్క స్థిరమైన ప్రవాహం ఉంది, మరియు నేను దివ్యమైన తల్లి ఉనికిని అనుభవించాను.

దీని తరువాత, శ్రీరామకృష్ణులు ఎడతెగకుండా మరియు నిరంతరంగా ఈ దర్శనాన్ని పొందాలని ఆకాంక్షించారు. కానీ అది అందుకోలేక నిరాశా నిస్పృహలకు లోనయ్యాడు. దివ్యమైన తల్లి యొక్క ఈ ‘దాగుడుమూతల’ నాటకాన్ని అతను భరించలేకపోయాడు. కాబట్టి, అతను ప్రార్థన మరియు ధ్యానంతో తన ప్రయత్నాలను రెట్టింపు చేశాడు. దర్శనాలు మరింత తరచుగా అయ్యాయి మరియు ఆమె తన సాటిలేని ప్రకాశవంతమైన రూపంలో తన ముందు నిలబడి, ఆమె భక్తులకు వరాలను మంజూరు చేసి వారిని ఆశీర్వదించడాన్ని అతను కనుగొన్నాడు! అతను ఆమె నవ్వుతూ, మాట్లాడటం, ఓదార్చడం లేదా అతనికి రకరకాలుగా బోధించడం చూసేవారు.నైవేద్యం లేదా భోగం సమర్పిస్తున్నప్పుడు అతను ఆమె శ్వాసను కూడా తన చేతిలో అనుభవిస్తాడు. తన గదిలో నుండి, ఆమె గజ్జలు ఝుళిపిస్తూ, ఒక అమ్మాయి ఆటలాడే ఆనందంతో గుడి పై అంతస్తుకి వెళ్లడం అతనికి వినబడుతుండేది. అతను ఆమెను అనుసరించి, మొదటి అంతస్తులోని బాల్కనీలో, కలకత్తా వైపు లేదా గంగానది వైపు చూస్తూ ఆమె వెంట్రుకలు, విరబోసుకుని నిల్చున్నట్లు గుర్తించాడు. ఆ విధంగా, తల్లి తన సజీవ ఉనికిని అతనికి చాలా తరచుగా, నిరంతరంగా లేదా ఎడతెరిపి లేకుండా కనబడేది. ఆ విధంగా, అతని సాక్షాత్కారం మరింత లోతుగా మారినప్పుడు, తల్లి యొక్క దర్శనం మరింత సజీవంగా మరియు ప్రకాశవంతంగా మారింది. మొదట్లో, శ్రీరామకృష్ణులు కాళీవిగ్రహాన్ని చైతన్యాన్ని కలిగి ఉన్న రాతి ప్రతిమగా భావించారు, కానీ ఇప్పుడు ఆ చిత్రం అదృశ్యమైంది మరియు బదులుగా, అక్కడ సజీవంగా ఉన్న తల్లి ఉంది. వాస్తవానికి, ప్రజలు అతని తెలివిని చూసి అతను పూర్తిగా మానసికంగా అస్తవ్యస్తంగా వున్నాడని భావించారు.

ఒకరోజు రాణి రసమణి పూజ సమయంలో గుడి లో ఉంది. తల్లి పై కొన్ని ప్రార్థన పాటలు పాడమని ఆమె అభ్యర్థించింది. అతని గుండె లోతుల్లోంచి మెల్లగా సంగీతం లేచి, పుట్టుకొచ్చి, స్వర్గపు ఆనందపు ఊటలాగా, అతని సర్వస్వము మైమరచి పరవశం తో గానం చేసాడు . కొంత సమయము తర్వాత, రాణి తన కోర్ట్‌లో పెండింగ్‌లో ఉన్న కొన్ని చట్టాల గురించి ఆలోచిస్తూ, ఆలోచనలలో మునిగి పోయింది. శ్రీ రామకృష్ణులు అకస్మాత్తుగా పాడటం మానేసి, ప్రాపంచిక ఆలోచనలు మరియు కోరికలతో పవిత్ర ప్రాంగణాన్ని అపవిత్రం చేసినందుకు ఆమెను తీవ్రంగా మందలించారు. శ్రీ రామకృష్ణుడు తల్లివలె సర్వజ్ఞుడని రాణి గ్రహించింది.

దీని తరువాత, అతను హఠ యోగా సాధనకు తీసుకున్నాడు. అతను శ్మశాన వాటికకు వెళ్లి, ధ్యానంలో గంటల తరబడి మొండి శరీరముతో కూర్చునేవాడు. ఒక సాయంత్రం, అతను తన అంగిలి (నోటి పై భాగము)లో చికాకు కలిగించే అనుభూతిని అనుభవించాడు, అది ఒక నిమిషం తర్వాత రక్తస్రావం ప్రారంభమైంది. రక్తం నలుపు రంగులో ఉన్నందున అతను కలవరపడ్డాడు, కానీ అక్కడ ఉన్న వృద్ధుడు మరియు ఆధ్యాత్మికంగా బాగా అభివృద్ధి చెందిన యోగి ఇలా అన్నాడు, “దేవునికి ధన్యవాదాలు! ఆందోళనకు కారణం లేదు. ఈ రక్తస్రావం మీకు గొప్ప మేలు చేసింది. మీ యోగ అభ్యాసాల కారణంగా, మీ సుషుమ్నా కాలువ తెరవబడింది మరియు మెదడుకు పరుగెత్తే రక్తం యొక్క పరిమాణం అదృష్టవశాత్తూ అంగిలి గుండా వెళ్ళింది; లేకుంటే మీరు జడ సమాధిలోకి ప్రవేశించి ఉండేవారు, దాని నుండి మీరు మళ్లీ సాధారణ స్పృహ లోకి రాలేరు. సహజంగానే, దివ్యమాత మీ ద్వారా చేయవలసిన గొప్ప కార్యo ఉంది అందుకే ఆమె మీ శరీరాన్ని రక్షించింది. మీరు సాపేక్ష స్పృహ యొక్క థ్రెషోల్డ్‌లో ఉండాలని మరియు కొన్ని దైవిక మిషన్‌ను నెరవేర్చాలని ఆమె బహుశా కోరుకుంటుంది.

శ్రీరామకృష్ణులకు మొదటి నుంచీ భగవంతుని అన్ని నామాలు మరియు రూపాల పట్ల కాథలిక్ స్ఫూర్తి మరియు ఆరాధన ఉంది. అతను భగవంతుని ఒక రూపానికి మరియు మరొక రూపానికి మధ్య ఎటువంటి భేదం చూపలేదు. రియాలిటీ యొక్క ఒక కోణాన్ని గ్రహించడం వలన అతను మరొక అంశాన్ని స్వీకరించడానికి మరియు రియాలిటీ యొక్క ఆ అంశం స్వయంగా బహిర్గతమయ్యే వరకు అచంచలమైన భక్తితో దానిని అనుసరించడానికి అతనిని ప్రేరేపించింది. అతనికి ఇప్పుడు శ్రీరాముని సాక్షాత్కారం చేయాలనే బలమైన కోరిక కలిగింది. అందువల్ల, రాముడి పట్ల హనుమంతుడి వైఖరిని, యజమాని (దాస్య భావం) పట్ల నమ్మకమైన సేవకుడి వైఖరిని వీలైనంత నమ్మకంగా పునరుత్పత్తి చేసే పనిని అతను తీసుకున్నాడు. అతను పూర్తిగా హనుమంతునితో తనను తాను గుర్తించుకున్నాడు మరియు తన అలవాట్లను కూడా మనిషి నుండి ‘కోతి’గా మార్చుకున్నాడు, కాయలు మరియు పండ్లపై జీవిస్తాడు మరియు చెట్లను ఎక్కాడు మరియు కొమ్మ నుండి కొమ్మకు కూడా దూకాడు. మరియు ఈ సాధన ఫలితంగా, అతను తన వైపు మనోహరంగా చూస్తున్న, సీతా మాతను దర్శనం చేసుకున్నాడు. ప్రకాశించే రూపం అతని శరీరంలోకి ప్రవేశించింది. ఆ తర్వాత స్వయంగా శ్రీరాముని దర్శనం చేసుకున్నాడు.

శ్రీరామకృష్ణుని గురించి రంగస్థల పుకార్లు వింటూ, ఆయన ‘అనారోగ్యం’ గురించి కూడా విని, కా మర్పుకూర్‌కు రమ్మని తల్లి ఆత్రుతగా పదే పదే ఉత్తరాలు రాస్తూ ఉండేది. శ్రీరామకృష్ణుడు, తల్లి పిలుపుకు కట్టుబడి, తన స్వగ్రామంలోని ప్రశాంతమైన, మరియు శ్రేయస్కరమైన పరిసరాలలో మరోసారి కనిపించాడు. కానీ ఇక్కడ కూడా, అతను తన యోగ అభ్యాసాలను మానుకోలేకపోయాడు. అయినప్పటికీ, తల్లి సంరక్షణ అతని ఆరోగ్యాన్ని గణనీయమైన స్థాయిలో పునరుద్ధరించింది.

అప్పుడు శ్రీరామకృష్ణుని వయస్సు 25 సంవత్సరాలు మరియు అతని తల్లి మరియు సోదరుడు రామేశ్వర్ అతనిని వివాహం చేయా లని భావించారు, అతనికి లౌకిక జీవితము పట్ల ఆసక్తిని కలిగించడానికి అదే ఉత్తమ మార్గం అని నమ్మా రు. వారు అతనికి తగిన వధువు కోసం వెతకడం ప్రారంభించారు, కాని తమ కుమార్తెను పిచ్చి వాడికి ఎవరు అందిస్తారు? వారు నిరుత్సాహానికి మరియు నిరాశకు గురయ్యారు. వారి ఆరాటం, ఆందోళన చూసి చలించిపోయిన శ్రీరామకృష్ణులు “అక్కడక్కడ ఎందుకు ప్రయత్నిస్తున్నావు? జయరాంబటికి వెళ్లండి, అక్కడ రామచంద్ర ముఖోపాధ్యాయ్ ఇంట్లో నా కోసం ప్రొవిడెన్స్ రిజర్వ్ చేసిన వధువు మీకు కనిపిస్తుంది అని చెప్పాడు.

వారు కామర్పుకర్ నుండి 3 మైళ్ల దూరంలో ఉన్న జయరాంబటి వద్ద విచారించినప్పుడు, ఈ సూచన నిజమని రుజువైంది. అక్కడ ఒక అమ్మాయి ఉండేది, దాదాపు ఆరేళ్ల వయసు. బాలిక తల్లిదండ్రులు శ్రీరామకృష్ణునికి అర్పించడానికి వెంటనే అంగీకరించారు మరియు వివాహం సవ్యంగా జరిపించారు. పెళ్లి తర్వాత వధువు తల్లిదండ్రుల వద్దకు తిరిగి వచ్చింది. శ్రీరామకృష్ణులు గ్రామంలో ఏడాదిన్నరపాటు ఉండి తిరిగి దక్షిణేశ్వర్‌కు వచ్చారు. ఆ తర్వాత ఆరేళ్లపాటు ఆయన తన సాధనను కొనసాగించారు. ఈ సమయంలో, అతను డబ్బు మరియు కుల భేదాలపై విపరీతమైన విరక్తిని పెంచుకున్నాడు. పరిత్యాగ స్ఫూర్తి అతనిని పూర్తిగా ఆక్రమించింది.

1861లో, ఒక గురువు శ్రీ రామకృష్ణుని వద్దకు గొప్ప యోగిని అయిన గౌరవనీయమైన స్త్రీ వచ్చారు. ఆమె మధ్య వయస్కురాలు, ఆమె పేరు భైరవి బ్రాహ్మణి. భైరవి శ్రీరామకృష్ణులను చూడగానే ఆనందంతోనూ, ఆశ్చర్యంతోనూ కన్నీరుమున్నీరుగా విలపిస్తూ, “నా కుమారా, నువ్వు ఎక్కడ ఉన్నావు, ఇంతకాలం నీ కోసం వెతుకుతున్నాను, ఇప్పుడు దొరికావు …” అని చెప్పింది. ఎట్టకేలకు తప్పిపోయిన కొడుకు దొరికినట్లు ఆమె ఎంతో భావోద్వేగంతో మాట్లాడింది. శ్రీరామకృష్ణులు కూడా ప్రత్యక్షంగా కదిలారు.

భైరవికి వైష్ణవ మరియు తాంత్రిక సాహిత్యం మరియు ఆధ్యాత్మిక అభ్యాసాలలో మంచి ప్రావీణ్యం ఉంది. ఆమె తీవ్రమైన సాధన ఆమెకు అద్భుతమైన సాక్షాత్కారాన్ని అందించింది; ఆమె తన విజయాలన్నింటిని ఎవరికి అందించగలదో వారికోసం, తగిన ఆశావహుల కోసం వెతుకుతోంది. శ్రీరామకృష్ణులు కూడా తన అనుభవాలన్నీ ఆమెకు చెప్పారు. అతను ఆమెను తన తల్లిగా ప్రేమించడం ప్రారంభించాడు మరియు ఆమెను తన ఆధ్యాత్మిక మార్గదర్శిగా అంగీకరించాడు. ఆమె అతనికి అత్యంత తీవ్రమైన తాంత్రిక సాధన ద్వారా మార్గనిర్దేశం చేసింది మరియు ఆ మార్గంలో అతన్ని పరిపూర్ణం చేసింది.

ఈ సమయంలో, శ్రీరామకృష్ణుల మనస్సు పూర్తిగా చెదిరిపోయిందని పుకార్లు మళ్లీ వ్యాపించాయి. బ్రాహ్మణి భైరవి, శాస్త్రాలలో వివరించిన మహాభవ (ఆధ్యాత్మిక పారవశ్యం యొక్క అసాధారణ స్థితి) స్థితిలో ఉన్నాడని, రాధ మరియు గౌ రాంగ మహాప్రభు వంటి భగవంతునితో ఏకత్వం కోసం ఆరాటపడే తీవ్రమైన భక్తిగల ఆత్మలు ద్వారా అనుభవించినట్లు అందరికీ భరోసా ఇచ్చింది. అయితే, మాథుర్ బాబు ఈ విషయంలో కొంతమంది ప్రముఖ మతస్థుల నుండి అధికారిక అభిప్రాయాన్ని పొందాలనుకున్నాడు. ఆనాటి విశిష్ట పండితుల సమావేశానికి పిలుపునిచ్చారు. వైష్ణవ సమాజ నాయకులలో ఒకరైన వైష్ణవ తత్వశాస్త్రం మరియు గ్రంథాలలో అధికారం ఉన్న వైష్ణవ చరణ్ మరియు తాంత్రిక పాఠశాలలో ప్రఖ్యాతిగాంచిన గౌరీకాంత తార్కభూషణ్ న్యాయనిర్ణేతలుగా ఆహ్వానించబడ్డారు. రామకృష్ణుడు సాధారణ సాధువు కాడని వారు అంగీకరించడం ఆ సమావేశ ఫలితం. వారు అతని పాదాలపై పడ్డారు, “నువ్వు ఆధ్యాత్మిక శక్తి యొక్క గనివి, దానిలో ఒక చిన్న భాగం మాత్రమే ప్రపంచంలో ఎప్పటికప్పుడు అవతారాల రూపంలో కనిపిస్తుంది.” అలా శ్రీరామకృష్ణుడిని పరీక్షించేందుకు వచ్చిన ఆ మహాపండితులు, పండితులు ఆయన పాదాల చెంతనే శరణు కోరు కున్నారు.

ఒక సంవత్సరం జటాధారి అనే గొప్ప వైష్ణవ భక్తుడు దక్షిణేశ్వర్‌కు వచ్చారు. అతను సంచరించే సన్యాసి మరియు బాల దేవుడు, రామ (రామ్ లాలా) భక్తుడు. సుదీర్ఘ ధ్యానం మరియు ఆరాధన ద్వారా, అతను గొప్ప ఆధ్యాత్మిక పురోగతిని సాధించాడు మరియు చిన్నతనంలో రాముని యొక్క అద్భుతమైన దర్శనాన్ని పొందాడు. యువ రాముని ప్రకాశించే రూపం అతనికి సజీవ ఉనికిగా మారింది. ఎక్కడికి వెళ్లినా రామ్‌లాలా బొమ్మను తీసుకుని వెళతాడు. నిజానికి రామ్ లాలా తనకు అందించే ఆహారాన్ని స్వీకరించేవారు. జటాధారి పగలు రాత్రి ప్రతిమ సేవలో నిమగ్నమై నిరంతరం ఆనందంలో ఉన్నాడు. రామ్ లాలా చర్యలను స్వయంగా చూడగలిగిన శ్రీరామకృష్ణులు రోజంతా జటాధారితో రామలాలాను చూస్తూ గడిపేవారు. రామ్‌లాలా శ్రీరామకృష్ణునితో మరింత సన్నిహితంగా మెలిగేవాడు మరియు అతనితో పాటు తన గదికి వెళ్లేవాడు. రామ్ లాలా కూడా అతని ముందు మనోహరంగా నృత్యం చేస్తాడు, కొన్నిసార్లు అతని వీపుపైకి దూకుతాడు లేదా అతని చేతుల్లోకి తీసుకోమని పట్టుబడతాడు. అతను రామకృష్ణ తో రకరకాల చిలిపి ఆటలు ఆడేవారు మరియు వారు ఒకరినొకరు చాలా ఇష్టపడ్డారు.

ఒకరోజు జటాధారి విలపిస్తూ శ్రీరామకృష్ణుల వద్దకు వచ్చి ఇలా అన్నాడు, “నేను ఇక్కడి నుండి వెళ్ళే సమయం ఆసన్నమైంది, అయితే తను నాతో రానని, నీ వెంటే ఉంటానని రామ లాలా చెబుతున్నాడు. నేను అతనిని మీతో వదిలివేస్తాను, అయినప్పటికీ అతను నా జీవితం కాబట్టి అతని నుండి విడిపోవడం నాకు చాలా బాధాకరమైనది, అయినప్పటికీ అతను మీ సహవాసంలో సంతోషంగా ఉన్నాడని నేను ఓదార్పు పొందుతున్నాను. ఇలా చెబుతూ, జటాధారి తన భౌతిక శరీరాన్ని తనతో పాటు తీసుకువెళ్లాడు మరియు శ్రీరామకృష్ణునితో పాటు తన హృదయాన్ని మరియు ప్రియమైన రామ్ లాలాను విడిచిపెట్టాడు.

దాస్య భావము ద్వారా, శ్రీ రామకృష్ణ మాత సీత మరియు శ్రీరాముని దర్శనం పొందారు; వాత్సల్య భావంతో బాల రాముని దర్శనం చేసుకున్నాడు. ఇప్పుడు సఖ్య భావ సాధనకు శ్రీకృష్ణుని దర్శనం పొందాడు. వీటి తరువాత, అతను అత్యున్నతమైన వైష్ణవ సాధనను అభ్యసించాడు, దీనిలో ఆరాధకుడు రాధతో తనను తాను గుర్తించుకుంటాడు మరియు శాశ్వతమైన ప్రేమికుడైన కృష్ణుడి పట్ల ఉద్రేకపూరితమైన, ప్రేమ యొక్క పారవశ్యంలో తనను తాను కోల్పోతాడు. తన వ్యక్తిత్వాన్ని చాటుకునే ప్రయత్నంలో, శ్రీరామకృష్ణుడు రాధగా వేషం ధరించి, వారిలో ఒకరిగా స్త్రీల సహవాసంలో జీవించేవాడు. దీనివలన అతను త్వరలో బహుమతి పొందాడు మరియు అతను శ్రీ కృష్ణుని యొక్క అందమైన అద్భుతమైన దర్శనాన్ని పొందాడు. శ్రీ కృష్ణుడు తన మనోహరమైన రూపంలో తనను తాను శ్రీరామకృష్ణులకు దర్శనమిచ్చాడు మరియు అతని యొక్క కోరికలను నెరవేర్చాడు. ఆ తర్వాత రెండు మూడు నెలలపాటు పరమాత్మ పారవశ్యంలో ఉండిపోయిన శ్రీరామకృష్ణుడిలో తనను తాను విలీనం చేసుకున్నాడు.

శ్రీ రామకృష్ణులు ఇప్పటికే భక్తి గ్రంధాలలో నిర్దేశించబడిన శాంతo , దాస్యం, సఖ్యo , వాత్సల్యo మరియు మాధుర్యo అన్ని రకాల భక్తిని ఆచరించి, వాటిలో ప్రతి ఒక్కటి ద్వారా ఒకే లక్ష్యాన్ని సాధించారు. అతని దర్శనాలన్నీ ప్రధానంగా వ్యక్తిత్వానికి (వ్యక్తిగత దేవుని రూపాలు) చెందినవి, ఇది ఆధ్యాత్మిక అనుభవాలలో చివరి పదం కాదు. జ్ఞానం, జ్ఞాని మరియు తెలిసినవారు ఒక విడదీయరాని స్పృహగా మారే స్థితికి అతను ఇంకా చేరుకోలేదు. దీనిలో స్థలం శూన్యంగా కనుమరుగవుతుంది, సమయం శాశ్వతత్వంలోకి మ్రింగివేయబడుతుంది మరియు కారణo గతానికి సంబంధించిన కలగా మారుతుంది. అతను మాత్రమే అనుభవించిన స్థితిని తెలుసుకోగలడు, ఎందుకంటే ఇది అనిర్వచనీయమైన అనుభవం.

అంతిమ పోరాటం తర్వాత ఆత్మ సాపేక్ష అస్తిత్వం యొక్క చివరి అడ్డంకిపైకి దూసుకెళ్లి, దాని పదార్థపు చెరను బద్దలుకొట్టి బ్రహ్మం యొక్క అనంతమైన కీర్తిలో కలిసిపోతుంది. దీనిని నిర్వికల్ప సమాధి అంటారు, ఇది అద్వైత తత్వశాస్త్రం యొక్క అత్యున్నతమైన మార్గము. ఈ అనుభవానికి తగిన వ్యక్తి శ్రీరామకృష్ణుడే. ఇప్పుడు దీనికి సమయం ఆసన్నమైందనిపించింది. తోతాపురి అనే సంచార సన్యాసి దక్షిణేశ్వరానికి వచ్చాడు. అతను ఒక గొప్ప జ్ఞాన యోగి, అద్వైత తత్వశాస్త్రంలో ప్రావీణ్యత మాత్రమే కాకుండా దాని ఆచరణాత్మక సాక్షాత్కారo కూడా పొందాడు. అతను శ్రీరామకృష్ణులను “నీకు వేదాంతాన్ని నేర్చుకోవాలనుకుంటున్నావా?” అని అడిగాడు. శ్రీరామకృష్ణులు సమాధానమిచ్చారు, “నాకు తెలియదు. ఇదంతా తల్లిపై ఆధారపడి ఉంటుంది. ఆమె దానిని ఆమోదించినట్లయితే, నేను దానిని అధ్యయనం చేస్తాను. అప్పుడు తోతాపురి, “సరే, వెళ్లి ఆమెను అడగండి” అన్నాడు. శ్రీరామకృష్ణులు గుడిలోకి వెళ్లి తనకు సజీవ దివ్యమాత అయిన అమ్మవారిని అడిగాడు. తల్లి అతనితో, “అవును, నా బిడ్డ, వెళ్లి అతని నుండి నేర్చుకో, అందుకే అతన్ని నీ దగ్గరికి తీసుకొచ్చాను.”అంది. శ్రీరామకృష్ణులు ప్రకాశించే ముఖంతో, తోతాపురి వద్దకు తిరిగి వచ్చి అమ్మవారి అనుమతి ఆయనకు తెలియజేశారు. తదనుగుణంగా, తోతాపురి అతనికి తగిన వేడుకలతో, వేదాంత బోధలను దాని సూక్ష్మత మరియు లోతుతో ప్రారంభించాడు.పేరు మరియు రూపం యొక్క బోను లో చిక్కుకున్న తర్వాత రామకృష్ణ తన మనస్సును సంపూర్ణంగా ఆత్మ, నేనే అని స్థిరపరచమని తల్లిని అడిగాడు. పరమానంద భరితమైన మాత యొక్క సర్వ సుపరిచితమైన రూపo ఒక్కటి తప్ప మిగిలిన అన్ని వస్తువుల నుండి మనస్సును ఉపసంహరించుకోవడంలో శ్రీరామకృష్ణులకు ఎలాంటి కష్టమూ లేదు. తోతాపురి గాజు ముక్కతో కనుబొమ్మల మధ్య ఒక బిందువుపై నొక్కి, ఆ బిందువుపై దృష్టి పెట్టమని శ్రీరామకృష్ణులను కోరాడు. తర్వాత శ్రీరామకృష్ణులు ఇలా అన్నారు, ”నేను మళ్ళీ ధ్యానానికి కూర్చున్నాను మరియు ఆ దివ్యమాత యొక్క దయగల రూపం నా ముందు కనిపించగానే, నేను నా వివక్షను కత్తిలాగా చేసి, ఆ రూపాన్ని రెండుగా విభజించాను, ఆ తర్వాత నా మనస్సుకు ఎటువంటి ఆటంకం కలగలేదు మరియు అది వెంటనే సాపేక్షత దాటి ఎగబాకింది మరియు నేను సమాధి లోకి వెళ్లిపోయాను.

తోతాపురి ఆశ్చర్యపోయేలా, సాధన ప్రారంభించిన మొదటి రోజునే, శ్రీరామకృష్ణులు వెంటనే నిర్వికల్ప సమాధిలోకి వెళ్లి, మూడు రోజులపాటు లోకానికి మరణించిన స్థితిలోనే ఉన్నారు. తోతాపురి ఆశ్చర్యపోయాడు మరియు “ఇది నిజంగా నిజమేనా? నేను సాధించడానికి నలభై ఏళ్ల కఠోర సాధన పట్టిన దాన్ని ఈ మనిషి ఒక్కరోజులో సాధించడం సాధ్యమేనా? గ్రేట్ గాడ్, ఇది ఒక అద్భుతం కంటే తక్కువ కాదు!” ఆ తర్వాత, తోతాపురి ఈ అసాధారణమైన విద్యార్థిని పరిపూర్ణంగా అద్వైత సాధన లో తీర్చిదిద్దేందుకు పదకొండు నెలల పాటు దక్షిణేశ్వర్‌లో ఉండాలని నిర్ణయించుకున్నారు.

శ్రీరామకృష్ణులు అమ్మవారిని ప్రార్థించడం మూఢనమ్మకమని తోతాపురి విశ్వసించారు. కానీ పరిస్థితులు మరియు వాస్తవ అనుభవం తరువాత అతని మనసు మార్చుకుని,దైవిక తల్లి ఉనికిని విశ్వసించవలసి వచ్చింది.అతను బ్రహ్మం మరియు శక్తి ఒకే అస్తిత్వం యొక్క రెండు అంశాలు అని గ్రహించాడు.

తోతాపురి నిష్క్రమించిన తర్వాత, శ్రీరామకృష్ణులు బ్రహ్మం యొక్క సంపూర్ణ గుర్తింపులో లీనమై , అన్ని అనుభవాలను వదిలి , ఆరు నెలల పాటు కొనసాగారు. హృదయ్ బలవంతంగా కొంచెం ఆహారం మరియు అప్పుడప్పుడు శ్రీరామకృష్ణుని నోటికి నీళ్ళు పోసేవాడు; ఇది భౌతిక శరీరాన్ని కాపాడింది. . చివరికి, తల్లి అతనికి “మానవత్వం కొరకు సాపేక్ష స్పృహ యొక్క పరిమితిలో ఉండండి” అని ఆజ్ఞాపించింది. అతని మనస్సు క్రమంగా క్రింది స్థాయికి దిగజారింది మరియు అతను శరీర స్పృహను పొందాడు.

అద్వైత సాక్షాత్కారం ఫలితంగా, శ్రీరామకృష్ణులు పరిపూర్ణతను చేరుకోవడానికి అనేక మార్గాలుగా అన్ని రకాల మతాలను రివర్స్ చేయడానికి అద్భుతమైన దృష్టిని పొందారు. అతను వ్యక్తిగత అనుభవం యొక్క గీటురాయిపై దీనిని పరీక్షించాలని నిశ్చయించుకున్నాడు, అందువల్ల అతను ఒక గోవింద రే ద్వారా ఇస్లాంలోకి ప్రవేశించాడు, ఆయన మొదట హిందువు అయినప్పటికీ ఇస్లాంను స్వీకరించాడు మరియు ఆ సమయంలో దక్షిణేశ్వర్‌లో నివసించాడు. శ్రీరామకృష్ణులు ఇస్లామీయ భక్తి విధానాలను తీవ్రమైన రీతిలో తీసుకున్నారు. దీని గురించి అతను తరువాత ఇలా చెప్పాడు: “అప్పుడు నేను అల్లా నామాన్ని పునరావృతం చేసేవాడిని, మహమ్మదీయుల ఫ్యాషన్‌లో నా బట్టలు ధరించి, క్రమం తప్పకుండా నమాజ్ చేసేవాడిని, మరియు నేను మనస్సు నుండి దూరంగా నెట్టివేసిన హిందూ ఆలోచనలన్నింటినీ నేను ఆపలేదు. హిందూ దేవుళ్లకు నమస్కారం చేయడం కానీ, వాటి గురించి ఆలోచించడం కూడా మానేశారు. మూడు రోజుల తర్వాత, ఆ భక్తి యొక్క లక్ష్యాన్ని నేను గ్రహించాను. అతను మొదట మొహమ్మద్ ప్రవక్త యొక్క దర్శనాన్ని పొందాడు మరియు తరువాత సంపూర్ణ భగవంతుని (అల్లా) యొక్క అనుభవాన్ని పొందాడు.

చాలా సంవత్సరాల తరువాత, అతను క్రైస్తవ మతం గురించి అదే విధమైన అవగాహన కలిగి ఉన్నాడు. ఒకసారి అతను మడోన్నా దివ్య శిశువుతో ఉన్న చిత్రాన్ని శ్రద్ధగా చూస్తూ, క్రీస్తు యొక్క అద్భుతమైన జీవితాన్ని ప్రతిబింబిస్తూ, ఆ చిత్రం యానిమేట్ అయినట్లు భావించినప్పుడు మరియు మేరీ మరియు క్రీస్తు బొమ్మల నుండి కాంతి కిరణాలు వెలువడ్డాయి. అతని హృదయంలోకి ప్రవేశించింది. మూడు రోజుల పాటు, అతను క్రైస్తవ చర్చి, క్రైస్తవ భక్తుల దర్శనాలు, ప్రార్థనలు మొదలైనవాటిని కొనసాగించాడు. నాల్గవ రోజు, అతను పంచవటిలో నడుస్తున్నప్పుడు,అతను క్రీస్తు సమీపించడం మరియు అతనిని ఆలింగనం చేసుకోవడం మరియు అతని ఉనికిలోకి ప్రవేశించడం చూశాడు. శ్రీ రామకృష్ణుడు ఉద్వేగంగా చెప్పాడు. ఓహ్, ఇతను క్రీస్తు, మాస్టర్ యోగి, ప్రేమ యొక్క స్వరూపం, మానవజాతి విముక్తి కోసం తన హృదయ రక్తాన్ని ధారపోసి, దాని కోసం వేదనలు అనుభవించాడు!”

హిందువులు భగవంతుని అవతారంగా విశ్వసించే బుద్ధుడికి కూడా శ్రీరామకృష్ణులు పూజలు చేసేవారు. బుద్ధుని గురించి చెప్పాడు. “భగవానుడు బుద్ధుడు విష్ణువు అవతారమని సందేహం లేదు. అతని సిద్ధాంతాలకు మరియు వేద జ్ఞాన కాండ (ఉపనిషత్తు బోధన) మధ్య తేడా లేదు. అతను తన గదిలో తీర్థంకర మహావీరుడి చిన్న విగ్రహాన్ని కూడా ఉంచాడు, దానికి ముందు అతను ఉదయం మరియు సాయంత్రం ధూపం వేసేవాడు.

సిక్కు గురువులపై, శ్రీరామకృష్ణుడు అందరూ సాధువు జనక రాజు అవతారాలని చెప్పేవారు.

భారతీయ వేదాంత తత్వశాస్త్రం యొక్క మూడు వ్యవస్థలు ద్వైత, విశిష్టాద్వైత మరియు అద్వైతాలు మనిషి యొక్క పురోగతిలో, అవి భిన్నమైన దశలని మరియు అవి విరుద్ధమైనవి కావని బదులుగా, అవి ఒకదానికొకటి పరిపూరకమైనవి అని , విభిన్న మానసిక దృక్పథాలకు మరియు పురుషుల మానసిక అభివృద్ధి యొక్క వివిధ దశలకు సరిపోతాయి అని శ్రీ రామకృష్ణుడు చెప్పే వారు.

తర్వాత శ్రీరామకృష్ణులు తన శిష్యులతో ఇలా చెప్పేవారు.

“ట్యాంక్‌లో అనేక ఘాట్‌లు ఉన్నాయి మరియు హిందువులు బిందెలలో నీటిని తీసుకుంటారు మరియు దానిని జల్ అని పిలుస్తారు; మరొకటి, మహమ్మదీయులు తోలు సంచుల్లో నీటిని తీసి పానీ అంటారు; మరియు మూడవ వంతు, క్రైస్తవులు దీనిని నీరు అని పిలుస్తారు. నీరు జల్ కాదు, పానీ లేదా నీరు మాత్రమే అని మనం ఊహించగలమా? ఎంత అసంబద్ధం? పదార్ధం వేర్వేరు పేర్లతో ఒకటే, మరియు ప్రతి ఒక్కరూ ఒకే పదార్థాన్ని కోరుకుంటారు.

ప్రపంచంలోని ప్రతి మతం ఇటువంటి ఘాట్. ఈ ఘాట్‌లలో దేనికైనా నిష్కపటమైన మరియు హృదయపూర్వక హృదయంతో నేరుగా వెళ్లండి మరియు మీరు శాశ్వతమైన ఆనందపు నీటిని చేరుకుంటారు. కానీ మీ మతం వేరొకరి కంటే గొప్పదని చెప్పకండి.

ఒకే దేవుడిని చేరుకోవడానికి వివిధ మతాలు వేర్వేరు మార్గాలను వెతుకుతున్నాయి. కలకత్తాలోని కాళీ ఘాట్ వద్ద ఉన్న కాళీ మాత ఆలయానికి దారితీసే మార్గాలు విభిన్నమైనవి. అదేవిధంగా, వివిధ మార్గాల్లో మనుషులను అప్పటి లార్డ్ హౌస్‌కి తీసుకువెళతారు. ప్రతి మతానికి ఇటువంటి మార్గం ఒక్కటే.

మనస్సు మరియు బుద్ధి విశిష్టాద్వైతం వరకు ఉన్న ఆలోచనల పరిధిని భాషా పరంగా అర్థం చేసుకోగలవు మరియు అంతకంటే కాదు. పరిపూర్ణతలో, సంపూర్ణత మరియు అభివ్యక్తీకరణ సమానంగా వాస్తవంగా కనిపిస్తాయి. భగవంతుని పేరు, ఆయన నివాసం మరియు ఆయన స్వయంగా ఒక ఆధ్యాత్మిక పదార్ధంతో కూడి ఉన్నట్లు కనుగొనబడింది. ప్రతిదీ ఆధ్యాత్మికం, వైవిధ్యం, రూపంలో మాత్రమే ఉంటుంది.

అద్వైతం సాక్షాత్కారానికి చివరి పదం. ఇది సమాధిలో అనుభూతి చెందవలసిన విషయం, ఎందుకంటే ఇది మనస్సు మరియు మాటలకు అతీతమైనది.

తన అసాధారణమైన ఆధ్యాత్మిక పోరాటాలు మరియు సాక్షాత్కారాలు తన కోసం కాదని, ఆధ్యాత్మిక ఆవిష్కరణ యొక్క కొత్త శకానికి నాంది పలికేందుకు మరియు సర్వోన్నత సృష్టికర్త అయిన భగవంతుడు మరియు అతని సృష్టి గురించిన సత్యాన్ని గ్రహించే మార్గంలో అడ్డంకులను ఎలా అధిగమించాలో మానవాళికి చూపించడానికి అని శ్రీరామకృష్ణుడు తెలియచేశారు.

శ్రీ రామకృష్ణుడు మరియు శారదా దేవి భార్యాభర్తలు, కానీ పేరుకు మాత్రమే. ఇది వారిని ఒకచోట చేర్చిన దైవిక పథకం; అది స్వచ్ఛమైన, పవిత్రమైన మరియు ఆధ్యాత్మిక సహవాసం. అతను శారదా దేవిని పవిత్రమైన కాళీ మాతగా భావించి పూజించాడు. మరియు ఆమె అతనిని దైవిక అవతారంగా ఆరాధించినప్పటికీ, తల్లి తన బిడ్డను పోషించినట్లుగా ఆమె అతనిని కూడా చూసుకోవాల్సి వచ్చింది.దీనిలో ప్రేమ, స్వచ్ఛమైన మరియు నిస్వార్థ ప్రేమ, ఆధ్యాత్మికం రాజ్యమేలాయి.

1872లో, తన 18వ ఏట శారదా దేవి తన ‘భర్త’తో చేరేందుకు దక్షిణేశ్వర్‌కు వచ్చింది. నిజానికి ఆమె దగ్గర్లోని గదిలో శ్రీరామకృష్ణుని తల్లితో కలిసి ఉండేది.

శారదా దేవి వచ్చిన రెండు నెలల తరువాత, శ్రీరామకృష్ణులు కాళీ దేవికి షోడశి పూజను జరుపుకున్నారు. అందరినీ ఆశ్చర్యానికి, అద్భుతానికి గురి చేస్తూ, అమ్మవారికి పూలతో అలంకరించి, అలంకరించిన ఆసనాన్ని ఆక్రమించమని శారదా దేవిని కోరాడు మరియు అతను శారదా దేవికి సాష్టాంగ నమస్కారం చేసాడు మరియు ఆమెను కాళీ మాతగా భావించాడు. అతను ఆమెను పుష్పాలు మరియు సంప్రదాయ పూజా నైవేద్యాలతో పూజించాడు. తల్లి మరియు శ్రీరామకృష్ణులు ఇద్దరూ ఆమె పాదాలకు మళ్లీ నమస్కరించి, ప్రతిధ్వనించే స్వరంతో ఇలా అన్నారు. జగన్మాతా! ఓ, జగత్ జననీ. ఇన్నాళ్లూ నేను చేసిన సాధనను ఈరోజు నీ పాదాల చెంత అర్పిస్తున్నాను. ఇంకేముంది కాదు, వందలు, వేలల్లో మీ దగ్గరికి వచ్చే ‘మీ పిల్లలకు’ పంచండి. అందరికీ విలాసవంతంగా పంచిపెట్టు.”

ఆ విధంగా శ్రీ రామకృష్ణ అవతార పురుషునిగా మరియు శారదా దేవి అవతార శక్తిగా భూమిపై తమ పవిత్ర కార్యాన్ని ప్రారంభించడానికి వారి వైభవం మరియు కీర్తి యొక్క సంపూర్ణతతో వికసించారు. వివేకానందుడు, బ్రహ్మానందుడు, నిరంజనానందుడు, ప్రేమానందుడు మొదలైన వారి వద్దకు వచ్చిన లెక్కలేనన్ని పిల్లలను చూసుకోవడానికి అతను జగత్ పితగా మారి, శారదా దేవిని జగన్మాతగా చేశాడు.

శారదా దేవి శ్రీరామకృష్ణులకు,అలాగే ఇతరులందరికీ ఆనందభరితమైన తల్లి యొక్క దృశ్యరూపం.

శ్రీ రామకృష్ణ తీర్థయాత్ర -రాణి రసమణి మరియు మాధుర్ బాబుల ఆశీర్వాద ముగింపు.

రాణి రసమణి అల్లుడు మాథుర్ బాబు, శ్రీరామకృష్ణుడు ఒక అసాధారణ వ్యక్తి అని మరియు అతనితో పరిచయం ఉన్నందుకు ఆయన అదృష్టవంతుడని మొదటి నుండి భావించాడు. శ్రీరామకృష్ణుల ‘విపరీతమైన మార్గాలు’ మాధుర్ బాబును తరచుగా ఇబ్బంది పెట్టేవి. కొన్నిసార్లు, శ్రీరామకృష్ణులు తన నిష్కపటమైన సరళతతో పాటు, నిజంగా తెలివిగా ఉన్నారా అనే సందేహం కూడా అతనికి కలుగుతుంది. కానీ అనేక అతీంద్రియ సంఘటనలు అతనిపై విశ్వాసం మరియు భక్తిని బలపరిచాయి. గుడిలో రాణి రసమణిని శ్రీరామకృష్ణులు మందలించినప్పుడు, మాధుర్ బాబుకు బాధ కలిగింది. కానీ రాణి రసమణి అతనిని ఒప్పుకుంది,” అవును, ఇది రామకృష్ణుని తప్పు కాదు; ఆలయ పవిత్ర ప్రాంగణంలో వ్యక్తిగత మరియు స్వల్ప ఆస్తి విషయాల గురించి ఆలోచించడం నా పక్షంలో దైవదూషణ. అతని మందలింపు నాకు తెలివి తెచ్చింది. అతను ఎల్లప్పుడూ మన అత్యున్నత గౌరవం మరియు గౌరవానికి అర్హుడు.” కానీ మాధుర్ బాబుకు ఇప్పటికీ పూర్తిగా రాజీ కాలేదు. అయితే, ఇది జరిగిన కొన్ని రోజుల తర్వాత, ఒక అసాధారణ సంఘటన జరిగింది, ఇది మాధుర్ బాబు యొక్క సందేహాలన్నింటినీ తొలగించింది మరియు అతనిలో మళ్లీ ఎప్పటికీ తగ్గని విశ్వాసాన్ని కలిగించింది. ఒకానొక రోజు, మాధుర్ బాబు గుడి ఆఫీసులో విశ్రాంతి తీసుకుంటుండగా, శ్రీరామకృష్ణులు వరండాలో ‘పిచ్చివాడిలా’ తనలో తాను గొణుక్కున్నాడు. మాధుర్ బాబు చూస్తుండగానే అవాక్కయ్యాడు. అతను తన కళ్ళను తానే నమ్మలేకపోయాడు. నేను కలలు కంటున్నానా? లేదు, అది నిజమేనా? అతను చూసేది కొన్నిసార్లు, దివ్య తల్లి మరియు కొన్నిసార్లు జటాధారి శివ మరియు కొన్నిసార్లు శ్రీరామకృష్ణుడే. ఈ విశిష్ట దర్శనానికి అతను పులకించిపోయాడు మరియు ఆనందించాడు, శ్రీరామకృష్ణుడే దైవిక జంట యొక్క ప్రతిరూపమని తెలుసుకున్నాడు. మాధుర్ బాబు పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి శ్రీరామకృష్ణుల పాదాలపై పడి, “నన్ను క్షమించు, నా సంపద, అహంకారం మరియు దురహంకారంతో నేను కళ్ళు మూసుకుపోయినవి, అమ్మ ఈ రోజు నా కళ్ళు తెరిపించింది.” ఆ తర్వాత తన దర్శనాన్ని శ్రీరామకృష్ణులకు వివరించాడు. తరువాత అతను, ఎప్పటిలాగే, చిన్నపిల్లవాడిలాగా, “అయ్యో, ఇదంతా అమ్మ చేసే పని. నేను పైకి క్రిందికి నడుస్తున్నప్పుడు నేను ‘జై భైరవి, జై మహాదేవ్’ అని పలుకుతున్నాను.” అని చెప్పాడు. శ్రీరామకృష్ణులు కేవలం జపాన్ని పఠించడమే కాదు, తన ప్రగాఢమైన ప్రేమతో, పవిత్ర పేర్లకు ప్రతీకాత్మకమైన రూపాలతో కూడా ఏకమవుతున్నారని మాధుర్ బాబు గ్రహించాడు.

కొన్ని నెలల తర్వాత, రాణి రాసమణి మరణించింది.మరణించే రోజు రాత్రి అయింది, గదిలో పెద్ద నూనె దీపం వెలుగుతూ ఉంది. “లైట్లు ఆర్పండి! లైట్లు ఆర్పండి!’’ అంది రాణి రాసమణి. “అమ్మ భవతారిణి వచ్చి మా ఇల్లంతా తన కాంతితో ముంచెత్తడం నీకు కనిపించలేదా? లోపలికి రండి అమ్మా! లోపలికి రండి అమ్మా! మా లోపలికి రండి!”, అని రాణి రాసమణి చెపుతూ ఆమె దైవిక తల్లిలో కలిసిపోయింది. శాంతి చిరునవ్వు ఆమె ముఖాన్ని వెలిగించింది, రాణి రాసమణి ‘మరణించలేదు’ కానీ వాస్తవానికి దైవిక తల్లి ఆనందం యొక్క శాశ్వతమైన ఉనికిలోకి లీనమయిందని అర్ధమైంది. రాణి మరణించిన తర్వాత, మాథుర్ బాబు ఆమె ఆస్తులు మరియు దేవాలయాలకు పూర్తి బాధ్యత వహించాడు. శ్రీ రామకృష్ణుని మరియు అతని ఆరోగ్యాన్ని చూసుకునే పనిని కూడా అతను తీసుకున్నాడు.

శారదా దేవి దక్షిణేశ్వర్‌కు రావడానికి నాలుగు సంవత్సరాల ముందు, మాధుర్ బాబు తీర్థయాత్ర ప్రారంభించాడు, శ్రీరామకృష్ణులను కూడా తన వెంట వచ్చేలా ఒప్పించాడు.

దారిలో తాను చూసిన ప్రజల కష్టాలను, పేదరికాన్ని చూసి శ్రీరామకృష్ణులు ఎంతో ఆవేదన చెందారు. ఒడిశా రాష్ట్రంలోని దేవ్‌గఢ్‌లో, అతను మాధుర్ బాబుతో గ్రామం మొత్తానికి విలాసవంతంగా తినిపించమని మరియు వారిందరికీ చాలా ఖర్చుతో కూడిన బట్టలు పంపిణీ చేయమని చెప్పాడు. మాథుర్ బాబు మొదట ఈ పనికి విముఖత చూపినప్పటికీ, శ్రీరామకృష్ణులు చాలా మొండిగా నిశ్చయించుకోవడంతో అతను లొంగవలసి వచ్చింది. ఆ ప్రజలందరూ ‘దరిద్ర నారాయణులు’ అని, వారిని ప్రేమగా చూసుకోవాలని శ్రీరామకృష్ణులు ప్రకటించారు మరియు ఇది నిజంగా భగవంతుని ఆరాధన. గ్రామ ప్రజలకు భోజనం, బట్టలు ఇవ్వకుంటే తాను అక్కడే ఉంటానని, ఇకపై అనుసరించబోనని చెప్పాడు.

వారు గంగా నది మీదుగా పడవలో వారణాసికి చేరుకున్నప్పుడు, శివుడి నగరం బంగారంతో తయారు చేయబడినట్లు అతనికి కనిపించింది, అది ‘ఆధ్యాత్మికత యొక్క ఘనీభవనం’. వారి పడవ మణికర్ణిక ఘాట్ మీదుగా వెళుతుండగా, మహాదేవుడు, పార్వతీ దేవి చెవులలో ‘పవిత్ర మంత్రం’ ఉచ్చరించడాన్ని అతను చూశాడు మరియు అది స్వర్గానికి ఎదగడానికి సహాయం చేసింది. ఈ దర్శనం స్కాంద పురాణంలో కాశీలో మరణించడం మరియు సద్గతి లేదా మోక్షాన్ని పొందడం గురించి చెప్పబడిన దానితో సరిగ్గా సరిపోతుంది.

యాత్రికుల బృందం శ్రీ కృష్ణుని యొక్క లెక్కలేనన్ని తీపి జ్ఞాపకాలతో సమృద్ధిగా ఉన్న మధుర మరియు బృందావనాలను సందర్శించింది. శ్రీరామకృష్ణులు అక్కడ ఉన్న పదిహేను రోజుల పాటు ఆధ్యాత్మికంగా మరియు పారవశ్యంతో ఉన్నారు.

గయను కూడా సందర్శించాలని పార్టీ ప్లాన్ చేసింది, అయితే శ్రీరామకృష్ణ స్వయంగా ఈ విషయంలో మాధుర్ బాబును నిరాకరించారు. ఒక్కసారి ఆ పుణ్యక్షేత్రాన్ని సందర్శిస్తే, తన మనస్సు భౌతిక దేహాన్ని శాశ్వతంగా విడిచిపెడుతుందని అతను భావించాడు. అతను గయలో తన తండ్రి దర్శనం గురించి విన్నాడు మరియు దానిని సందర్శిస్తే తన మనస్సు శాశ్వతంగా లీనమై భగవంతునిలో కలిసిపోతుందని భావించాడు. ప్రజల విమోచన లక్ష్యాన్ని నెరవేర్చడానికి అతను తల్లి యొక్క సాధనంగా ఉండాలని అతను అప్పటికే నిర్ణయించుకున్నాడు. పార్టీ, గయాను సందర్శించకుండా కలకత్తాకు తిరిగి వచ్చింది.

మాధుర్ బాబు మొదటిసారిగా శ్రీరామకృష్ణులను కలుసుకుని ఇప్పటికి పదహారు సంవత్సరాలు అయ్యింది. తరువాత వారితో పరిచయం పూర్వంలో పూర్తి ఆధ్యాత్మిక రూపాంతరాన్ని తీసుకువచ్చింది. జూలై, 1871లో, అతను తీవ్ర అనారోగ్యానికి గురయ్యాడు మరియు కాళీఘాట్‌కు తీసుకెళ్లారు. ఆ రోజు శ్రీ రామకృష్ణులు రెండు మూడు గంటలపాటు గాఢమైన భ్రమలో పడిపోయారు. సాయంత్రం 5 గంటల సమయంలో ట్రాన్స్ నుంచి బయటకు రాగానే. మాధుర్ ఆత్మ దివ్యమాతలో కలిసిపోయిందని హృదయ్‌కు ఫోన్ చేశాడు. సరిగ్గా ఆ సాయంత్రం 5 గంటలకి మాధుర్ బాబు మరణించాడని అర్థరాత్రి, దక్షిణేశ్వర్‌కు వార్త చేరింది. శ్రీ రామకృష్ణుని జీవితంలోని అత్యంత సంఘటనా యుగంలో మాధుర్ బాబుతో అంత సన్నిహిత సంబంధాన్ని కలిగి ఉన్నందుకు మాధుర్ బాబు ధన్యుడు మరియు అతని అత్తగారిలాగే, అతను కూడా శ్రీరామకృష్ణ మరియు తల్లి పట్ల తనకున్న భక్తితో ముక్తి పొందాడు.