Sathya Sai on Krishna

Sathya Sai on Birth of Krishna

ಭಾಗವತ ವಾಹಿನಿಯಿಂದ – ಅಧ್ಯಾಯ XLII

ಋಷಿಯು ಕೃಷ್ಣನ ಅವತಾರದ ನೈಜತೆಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವ ಅತ್ಯಂತ ಅದ್ಭುತವಾದ ಘಟನೆಯನ್ನು ನಿರೂಪಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. “ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ದಿನಗಳನ್ನು ಕಳೆದ ದೇವಕಿ ಮತ್ತು ವಸುದೇವರು, ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲದಂತೆ ಇದ್ದರು. ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದರು. ಅವರು ಹಸಿವನ್ನು ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ಪೋಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬೇಕಾಗುವಷ್ಟು ಆಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾ ತೆಳ್ಳಗಿನ ದೇಹದೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತು ಒರಟಾದ ಕೂದಲಿನೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಊಟ ಮತ್ತು ನಿದ್ದೆಯನ್ನು ಮಾಡುವ ಮನಸ್ಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲಿನ ದುಃಖ ಅವರನ್ನು ಆವರಿಸಿತ್ತು. ಅವರ ಜೈಲು ವಾಸವು ಎರಡನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದಾಗ, ದೇವಕಿಯು ಎಂಟನೇ ಬಾರಿಗೆ ಗರ್ಭಧರಿಸಿದ್ದಳು! ಓಹ್, ಇದು ಅದ್ಭುತವಾಗಿತ್ತು! ಎಂತಹ ಪರಿವರ್ತನೆಯನ್ನು ತಂದಿತ್ತು! ಬತ್ತಿ ಒಣಗಿಹೋಗಿದ್ದ ದೇವಕಿ ಮತ್ತು ವಸುದೇವರ ಮುಖಗಳು ಕಮಲದಂತೆ ಅರಳಿದವು. ಅವರು ವಿಚಿತ್ರವಾದ ವೈಭವದಿಂದ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.”

“ನಿರ್ಜಲೀಕರಣಗೊಂಡಂತೆ ಕೇವಲ ಚರ್ಮ ಮತ್ತು ಎಲುಬಿನಂತಿದ್ದ ಅವರ ದೇಹವು ಮಾಂಸವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು, ದುಂಡಗಿನ ಮತ್ತು ನಯವಾದ ಹಾಗೂ ಆಕರ್ಷಕವಾದ ಚಿನ್ನದ ವರ್ಣದಿಂದ ಕಂಗೊಳಿಸತೊಡಗಿತು. ದೇವಕಿಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿರುವ ಜೈಲು ಆಹ್ಲಾದಕರವಾದ ಸುವಾಸನೆಯಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು; ಇದು ಅದ್ಭುತವಾದ ಬೆಳಕನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸಿತು ಮತ್ತು ವಿವರಿಸಲಾಗದ ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ನೃತ್ಯಪಾದಗಳಿಂದ ತುಂಬಿತ್ತು. ಅದ್ಭುತ ದೃಶ್ಯಗಳು, ಅದ್ಭುತ ಸಂಗೀತಗಳು! ದೇವಕಿ ಮತ್ತು ವಸುದೇವರು ಈ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಕಂಸನು ಸೇಡಿನ ಉನ್ಮಾದದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಗರ್ಭವನ್ನು ತುಂಡು ತುಂಡಾಗಿ ಕತ್ತರಿಸಬಹುದೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಲು ಹೆದರಿದ್ದರು. ಅವರು ಹುಟ್ಟಲಿರುವ ಮಗನ ವಿಚಿತ್ರ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿತರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಮುನ್ಸೂಚನೆಗಳಿಂದ ಚಂಚಲರಾಗಿದ್ದರು.”

“ಒಂದು ರಾತ್ರಿ, ಜೈಲಿನ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ ದೇವಕಿಗೆ ಹೆರಿಗೆ ನೋವು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಅವಳು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ದೇವರ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿದಳು ಮತ್ತು ಸಣ್ಣ ಎಣ್ಣೆಯ ದೀಪದ ಜ್ವಾಲೆಯ ಕಡೆಗೆ ಗಮನವಿಟ್ಟು ನೋಡಿದಳು, ಆತಂಕದಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಕೇಳಿಕೊಂಡಳು, ‘ನನಗೆ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ? ನನ್ನ ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ?’ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ, ಜ್ವಾಲೆಯು ಆರಿಹೋಯಿತು, ಕತ್ತಲೆಯು ಕೋಣೆಯನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತು. ಆಗ ಅವಳು ತನ್ನ ಮುಂದೆ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಬೆಳಕನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸುತ್ತಾ ನಿಂತಿರುವ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಬೆಳಕನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ಆಕೆ ಯಾರಿರಬಹುದೆಂದು ಯೋಚಿಸಿ ಆ ರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ಕಂಸನೇ ಇರಬಹುದೆಂದು ಹೆದರಿ ವಸುದೇವನನ್ನು ಕರೆದಳು. ಅವಳ ಮುಂದೆ ನಡೆದ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗೊಂದಲ ಮತ್ತು ಅನುಮಾನದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಕಳೆದುಹೋದಳು.”

“ಇದ್ದಕ್ಕಿದಂತೆ ಆ ಆಕೃತಿಯು ಶಂಖ, ಚಕ್ರ, ಗದಾಧಾರಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ನಾಲ್ಕನೇ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಭಯಪಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ಅಭಯಹಸ್ತ ಸೂಚಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಯಿತು!;. ಆ ರೂಪವು ಮೃದು ಮಧುರವಾಗಿ ಹೇಳಿತು. ಹೆದರಬೇಡ ನಾನು ನಾರಾಯಣ. ನಿನ್ನ ಶ್ರದ್ಧೆಯ ತಪಸ್ಸಿನ ಫಲವಾಗಿ ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ದರ್ಶಿಸಿದಾಗ ನಾನು ಮಾಡಿದ ವಾಗ್ದಾನಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ತೊಡೆದುಹಾಕುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ನಾನು ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮಗನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಲಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಬೇಡ. ಈಗ ನಡೆಯಲಿರುವ ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಗಳಾಗಿರಿ. ಎಲ್ಲಾ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೂ ನನಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಹಾನಿಯನ್ನುಂಟುಮಾಡುವ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಹುಟ್ಟಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಭರವಸೆ ಇರಲಿ. ನೀವು ಹೆರುವ ಮಗುವಿನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಭ್ರಮೆಯ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕೆಲವು ಸಣ್ಣ ಆತಂಕಗಳು ನಿಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿದರೂ ಸಹ, ನನ್ನ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವ ಪವಾಡಗಳನ್ನು ನೀವು ತಕ್ಷಣ ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.’

“ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದ ಕೂಡಲೇ ನಿನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಸಂಕೋಲೆಗಳು ಕಳಚಿ ಬೀಳುತ್ತವೆ. ಜೈಲಿನ ಬಾಗಿಲುಗಳು ತಾನಾಗಿಯೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಇಲ್ಲಿಂದ ಗೋಕುಲದಲ್ಲಿರುವ ನಂದನ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಹೆರಿಗೆ ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವ ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಯಶೋದೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಇರಿಸಿ. ಅವಳು ಹೆತ್ತ ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಜೈಲಿಗೆ ಕರೆತಂದು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ನಂತರ ಕಂಸನಿಗೆ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ. ಅವನಿಗೆ ಸುದ್ದಿ ಸಿಗುವ ತನಕ, ಮಥುರಾ ಅಥವಾ ಗೋಕುಲದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಗಮನಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹಿಡಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ಹಾಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ.” ಅವನು ದಿವ್ಯ ತೇಜಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂಚಿದನು, ಮತ್ತು ದೇವಕಿ ವಸುದೇವರನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದನು, ಅವನು ಬೆಳಕಿನ ಮಂಡಲವಾಗಿ ದೇವಕಿಯ ಗರ್ಭವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದನು. ಕೇಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಮಗುವಿನ ಜನನವಾಯಿತು.

“ಆಗ ಸಮಯವು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ 3:30 ಗಂಟೆ., ಬ್ರಾಹ್ಮೀ ಮುಹೂರ್ತದ ಶುಭ ಗಳಿಗೆ. ವಿಷ್ಣು ಮಾಯಾ (ಭ್ರಮೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ದೈವೀಕ ಶಕ್ತಿ) ಎಲ್ಲಾ ಕಾವಲುಗಾರರು ಮತ್ತು ಸೇವಕರ ಮೇಲೆ ಯಾವತ್ತೂ ಇಲ್ಲದಿರುವಂತಹ ಮಂಪರನ್ನು ತಂದಿತು. ಅವರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದರು ಮತ್ತು ನಿದ್ರೆಗೆ ಸಿಲುಕಿದರು. ವಸುದೇವನ ಕೈಕಾಲುಗಳು ಸಂಕೋಲೆಗಳಿಂದ ಕಳಚಲ್ಪಟ್ಟವು. ಬಾಗಿಲುಗಳು ಮತ್ತು ಗೇಟುಗಳು ಹಾರಿಹೋದವು. ಅದು ರಾತ್ರಿಯ ಕರಾಳ ಸಮಯವಾಗಿದ್ದರೂ, ಕೋಗಿಲೆಯು ಹಠಾತ್ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕೂಗುತ್ತಿತ್ತು. ಗಿಳಿಗಳು ತಾವು ಅನುಭವಿಸಿದ ಸ್ವರ್ಗ ಸುಖವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಮಿನುಗುತ್ತಿದ್ದವು, ಏಕೆಂದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಆಂತರಿಕ ಸಂತೋಷದಿಂದ ನಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಳೆ-ದೇವರು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಹೂವಿನ ಮಳೆಯನ್ನು ಸುರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ. ಜೈಲಿನ ಸುತ್ತಲೂ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹಿಂಡುಗಳು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹಾಡುತ್ತಾ, ಚಿಲಿಪಿಲಿಯ ಸಿಹಿ ಮಧುರವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದವು”

“ಇದೆಲ್ಲವೂ ಭಗವಂತನ ಲಾವಣ್ಯದ ದ್ಯೋತಕವೆಂದು ವಸುದೇವನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡನು. ಅವನು ನವಜಾತ ಶಿಶುವಿನ ಕಡೆಗೆ ದೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತನಾದನು. ಇದು ನಿಜವೇ ಅಥವಾ ಮನಸ್ಸಿನ ಭ್ರಮೆಯೇ ಎಂದು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಕೇಳಿಕೊಂಡನು. ಅವನು ಕಂಬದಂತೆ ನಿಶ್ಚಲನಾಗಿದ್ದನು. ಏಕೆಂದರೆ, ಮಹಾರಾಜ! ಬೆಳಕಿನ ಅದ್ಭುತ ಪ್ರಭಾವಲಯವು ಆ ಮಗುವನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿತ್ತು! ಮಗುವು ತಾಯಿ ಮತ್ತು ತಂದೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕಿತು. ಮಗುವು ಏನನ್ನೋ ಮಾತನಾಡಲು ಹೊರಟಂತೆ ಕಂಡಿತು! ಹೌದು. “ಈಗ ತಡಮಾಡದೇ ನನ್ನನ್ನು ಗೋಕುಲಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು,” ಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ಅವರು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡರು.

“ವಾಸುದೇವ ತಡಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಬಿದಿರಿನ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಹಳೆಯ ಧೋತಿಯನ್ನು ಹರಡಿ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಮಗುವನ್ನು ಇರಿಸಿದನು ಮತ್ತು ದೇವಕಿಯ ಹಳೆಯ ಸೀರೆಯನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಅದರಿಂದ ಮಗುವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದನು. ನಂತರ, ಅವನು ತೆರೆದ ಬಾಗಿಲುಗಳು ಮತ್ತು ಗೇಟುಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂದನು. ಮಲಗಿದ್ದ ಕಾವಲುಗಾರರನ್ನು ದಾಟಿದನು. “ಅವನು ಆಕಾಶದಿಂದ ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಮಳೆ ಹನಿಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದನು ಮತ್ತು ನವಜಾತ ಶಿಶುವು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ನೆನೆಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ದುಃಖಿತನಾದನು. ಆದರೆ ಅವನು ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಹಾವು, ಆದಿಶೇಷನು ತನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾ ಮಗುವು ಒದ್ದೆಯಾಗದಂತೆ ಮಳೆ ಬೀಳದಂತೆ ಮಗುವಿನ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಅಗಲವಾದ ಹೆಡೆಗಳನ್ನು ಛತ್ರಿಯಂತೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದನು! ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೂ ವಸುದೇವನು ಶುಭ ಮತ್ತು ಅನುಕೂಲಕರ ಸೂಚನೆಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದನು. ಸೂರ್ಯನು ಇನ್ನೂ ಉದಯಿಸದಿದ್ದರೂ, ಎಲ್ಲಾ ಕೆರೆಗಳಲ್ಲೂ ಕಮಲವು ಅರಳಿತ್ತು ಮತ್ತು ಕಾಂಡದ ಸಮೇತ ವಸುದೇವನ ಕಡೆಗೆ ವಾಲಿತು. ಅದು ಬೆಳದಿಂಗಳ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ಬಹುಶಃ ದೈವೀಕ ಮಗುವನ್ನು ನೋಡುವ ಹಂಬಲದಿಂದ ಪೂರ್ಣ ಚಂದ್ರನು ಮೋಡಗಳ ಮೂಲಕ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದನು. ಅದರ ತಂಪಾದ ಕಿರಣಗಳು ಇಡೀ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಮಗುವು ಮಲಗಿದ್ದ ಬಿದಿರಿನ ಚಾಪೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬೆಳಗಿಸುತ್ತಿವೆ! ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಶುಭಸೂಚಕಗಳನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿದ ಮಗುವನ್ನು ನಂದನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಆಗ ತಾನೇ ಜನಿಸಿದ ಮಗುವನ್ನು ತಂದು ದೇವಕಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಯಿತು. ಇದನ್ನು ಮಾಡಿದ ಕೂಡಲೇ ವಾಸುದೇವನು ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟನು, ಅವನಿಗೆ ಅಳು ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ.”

[Ref: Bhagavata Vahini.]

ಕೃಷ್ಣನ ಆಗಮನವು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ನೀಡುವುದಾಗಿತ್ತು

“ಕೃಷ್ಣನು ಅಷ್ಟಮಿಯಂದು (ಚಂದ್ರಮಾಸದ ಎಂಟನೇ ದಿನ) ಜನಿಸಿದನು. ಹುಟ್ಟಿದ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಅವನು ತೊಂದರೆಗೆ ಒಳಗಾದನು. ಆದರೂ ಯಾರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರು ಬಂಧನ ಮುಕ್ತರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ವಸುದೇವನು ಕೈದಿಯಾಗಿದ್ದ, ಆದರೆ ದೇವಕಿಯು ಶಿಶು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ತನ್ನ ಗಂಡನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿದ ಕ್ಷಣ ಆತನು ಮುಕ್ತನಾದನು. ಭಗವಂತನು ಆತನ ತಲೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದ ಕ್ಷಣ, ವಸುದೇವನ ಸಂಕೋಲೆಗಳು ದೂರವಾದವು. ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ರೇಪಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಇಡುವವರೆಗೂ ಆತನು ಸ್ವತಂತ್ರನಾಗಿದ್ದನು. ಅವನು ಮಗುವನ್ನು ಯಶೋದಾಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದನು. ನಂತರ ಅವನು ತನ್ನ ಸೆರೆಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದನು ಮತ್ತು ಮೊದಲಿನಂತೆ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟನು. ಈ ಪ್ರಸಂಗದ ಅರ್ಥವೇನು? ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದೈವೀಕ ಚಿಂತನೆಗಳು ತುಂಬಿರುತ್ತವೆಯೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಬಂಧನಗಳಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನೀವು ಭಗವಂತವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದಾಗ, ನೀವು ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಡುತ್ತೀರಿ” – ಎಸ್ಎಸ್ಎಸ್, 9/93, ಪಿ. 227

[Ref: SSS, 9/93, p. 227]

ವಸುದೇವನ ಭಕ್ತಿ

ವಸುದೇವನು, ಧ್ವನಿಯು ಸೂಚಿಸಿದಂತೆ, ಮಗುವನ್ನು ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದನು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿಕೊಂಡು ಯಮುನಾ ನದಿಯನ್ನು (ಅವನಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಬೇರ್ಪಟ್ಟು) ದಾಟಿ ಗೋಕುಲಕ್ಕೆ ಹೋದನು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ನಂದನ ಪತ್ನಿ ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದ್ದಳು. ಅವನು ಸೆರೆಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದಾಗ, ಶುಭಶಕುನವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವಂತೆ ಕತ್ತೆಯು ಕೂಗಿತು! ಆದರೆ, ಇದರಿಂದ ಕಾವಲುಗಾರರು ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ವಸುದೇವನು ಹೆದರಿದನು; ಆದ್ದರಿಂದ, ತನ್ನ ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ (ಬುಟ್ಟಿಯನ್ನು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿದ ನಂತರ) ಅದರ ಪಾದಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮೌನವಾಗಿರಲು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದನು. ಭಗವಂತನ ಆದೇಶದಂತೆ ಆತನನ್ನು ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಅವನ ಭಕ್ತಿಯು ಅಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿತ್ತು. – ದಿವ್ಯೋಪನ್ಯಾಸ, ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2, 2010.