വേദാനുദ്ധരതേ ശ്ലോകം -വിശദീകരണം

Dashavatar Significance

ഭക്തർക്ക് അനീതിയിൽ നിന്ന് സംരക്ഷണം ആവശ്യമുള്ളപ്പോഴെല്ലാം അവതാരമെടുത്ത വിഷ്ണു ഭഗവാനോടാണ് ഈ പ്രാർത്ഥന. ഈശ്വരാ! വേദങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിനുമായി അങ്ങ് ഒരു മത്സ്യമായി അവതരിച്ചു (മത്സ്യാവതാരം). പിന്നെ ആമയെപ്പോലെ മുങ്ങിപ്പോയ ഭൂമിയെ തോളിലേറ്റി (കൂർമ്മാവതാരം). പിന്നെ ഒരു പന്നിയുടെ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ലോകത്തെ ദംഷ്‌ട്രം (വരാഹാവതാരം) കൊണ്ട് സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. നരസിംഹമായി അവതരിച്ച അങ്ങ് ഹിരന്യകശിപു (നരസിംഹാവതാരം) എന്ന ശക്തനായ അസുരനെ കൊന്നു. പിന്നെ വാമനനായി അങ്ങ് ബാലിയെ പാതാളത്തിലേക്ക് (വാമനാവതാരം) അയച്ചു. പരശുരാമനായി ജനിച്ച അങ്ങ് ക്ഷത്രിയരുടെ (പരശുരാമവതാരം) അർഥം നശിപ്പിച്ചു. പിന്നെ രാമന്റെ രൂപത്തിൽ അങ്ങ് രാവണനെ (പുലസ്ത്യ) (രാമാവതാരം) നശിപ്പിച്ചു. കൃഷ്ണനായി അങ്ങ് ദുഷ്ടന്മാരെ നിലം പരിശാക്കി. കരുണയുടെ മഹാസമുദ്രം പോലെ അങ്ങ് ബുദ്ധൻ (ബുദ്ധാവതാരം) ആയി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. കൽക്കിയായി അങ്ങ് ദുഷ്ടന്മാരെ ഉന്‍മൂലനം ചെയ്യുന്നു (കൽക്കിയവതാരം). ഓ ലോകനാഥാ, ഞാൻ അങ്ങയുടെ ത്രിപാതപാദാരവിന്ദങ്ങളിൽ സമ്പൂർണം സമർപ്പിക്കുന്നു. വിഷ്ണു ഭഗവാന്റെ പത്ത് അവതാരങ്ങൾ മുകളിലുള്ള ചരണത്തിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു

(1) വേദാനുദ്ധരതേ: മത്സ്യാവതാരം

വേദങ്ങൾ ഈശ്വര വചനങ്ങൾ ആണ്. ഭഗവാൻ പറയുന്നു, വേദങ്ങൾ ആദരിക്കപ്പെടുകയും, ബഹുമാനീക്കുകയും, പഠിക്കുകയും ചെയുന്ന കാലത്തോളം ഞാൻ സംരക്ഷിക്കനായി ഉണ്ടാകും. വേദങ്ങൾ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പരിജ്ഞാനം ആകുന്നു. തിന്മയുടെയും അജ്ഞതയുടെയും ഫലമായി വേദങ്ങൾ ക്ഷയിക്കുകയും ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അതിനാൽ, അവരെ സംരക്ഷിക്കാൻ ഈശ്വരന് ഒരു മത്സ്യത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ ഭൂമിയിൽ വരേണ്ടിവന്നു. തിന്മയെ നശിപ്പിക്കാനും നന്മ നിലനിൽക്കാനും ഭഗവാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ബ്രഹ്മാവിന്റെ പുത്രനായ മനു ഒരു മഹാ മുനിയായിരുന്നു, അവനിൽ നിന്നാണ് മാനവസ് എന്ന മനുഷ്യവംശം വന്നത്. തിന്മയെ നശിപ്പിക്കാൻ ഈശ്വരൻ ആഗ്രഹിച്ചപ്പോൾ മനു ഒരു നദിയുടെ തീരത്ത് തപസ്സുചെയ്യുകയായിരുന്നു.അദ്ദേഹം ഒരു ചെറിയ മത്സ്യരൂപത്തിൽ മനുവിന്റെ മുൻപിൽ വന്നു, മറ്റെല്ലാ വലിയ ജീവികളും തന്നെ ഭക്ഷിച്ചേക്കാമെന്നതിനാൽ രക്ഷിക്കണമെന്ന് മനുവിനോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു. മനു മത്സ്യത്തെ എടുത്ത് ഒരു ചെറിയ കലത്തിൽ ഇട്ടു. എന്നാൽ ആ മത്സ്യം അസാധാരണമായതായിരുന്നു, ഒറ്റരാത്രികൊണ്ട്, കലത്തിൽ കൊള്ളാവുന്നതിലും വലുതായി വളർന്നു അതിനാൽ മനു അതിനെ ഒരു ചരുവത്തിൽ ഇട്ടു, അതിനുശേഷം അദ്ദേഹം ഒരു ചെറിയ തടാകത്തിലും പിന്നെ നദിയിലും ഇട്ടു അവസാനം സമുദ്രത്തിലേക്കും. തന്നെ രക്ഷിച്ചു മനുവിനെ മത്സ്യം അനുഗ്രഹിച് (മത്സ്യത്തിന് അതിന്റെ തലയിൽ ഒരു കൊമ്പു ഉണ്ടായിരുന്നു) പറഞ്ഞു “എല്ലാ ദോഷവും നശിച്ചുപോകുന്ന കാലം വരും (അന്ത്യവിധിദിനം) അപ്പോൾ ഞാൻ നിന്നെ രക്ഷിക്കും.ഒരു വള്ളം തയ്യാറാക്കി അതിൽ വിവിധതരം ഔഷധസസ്യങ്ങൾ, ജീവികൾ, എല്ലാം വയ്ക്കുക കാരണം സമയം ആവശ്യപ്പെടുമ്പോൾ ഇവയെല്ലാം ലോകത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരേണ്ടി വരും. അവ തയ്യാറായി സൂക്ഷിക്കുക, ഞാൻ നിന്റെ അടുക്കൽ വരും”. മനു എല്ലാം തയ്യാറാക്കി, ആ ദിനം വന്നപ്പോൾ, മത്സ്യത്തിന്റെ കൊമ്പിലേക്ക് വള്ളം, മത്സ്യം അവനെ സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി എല്ലാ തിന്മയും നശിക്കുന്നതുവരെ അവന് കാവൽ നിന്നു. ഇങ്ങനെയാണ് ഈശ്വരൻ മനുവിനെ മറ്റെല്ലാ സൃഷ്ടികളോടും ഉപയോഗപ്രദമായ വസ്തുക്കളോടും ഒപ്പം സംരക്ഷിക്കുകയും വേദങ്ങളുടെ അറിവ് സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തത്. ആ പ്രത്യേക ദൈത്യത്തിന് അനുയോജ്യമായ രൂപവും അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചു.

(2) ജഗത് നിവഹതെ: കൂർമ്മാവതാരം

ദൈവങ്ങളും പിശാചുക്കളും ദിവ്യ അമൃതും തേടി സമുദ്രത്തെ ശക്തമായി ചുറ്റിക്കറക്കുമ്പോൾ, മന്ദര പർവതമാകുന്ന കടകോൽ സമുദ്രത്തിൽ മുങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ ഒരു കാലം വന്നു. തങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ അവർ നാരായണനോട് പ്രാർത്ഥിച്ചു. ഈശ്വരൻ ഒരു ആമയുടെ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും പർവതത്തെ തന്റെ തോളു കൊണ്ട് പിന്തുണയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ, ദൈവിക അമൃതിനെ കണ്ടെത്തുന്നതുവരെ കടയൽ തുടരാൻ അവിടുന്ന് അനുവദിച്ചു. ഈ കഥ നന്മയുടെയും തിന്മയുടെയും ശക്തികൾ തമ്മിലുള്ള പോരാട്ടത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഓരോരുത്തരും പരസ്പരം മേൽക്കൈ നേടാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. മന്ദര പർവ്വതം അർഥമാണ്. കയർ വാസുകി (സർപ്പം) ഒരു മനുഷ്യന്റെ മനസ്സ് പോലെയുള്ള വിഷമാണ്. അഹംബോധവും മനസ്സും ഒരുമിച്ച് ലൗകിക സമുദ്രത്തെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തനം നടത്തുമ്പോൾ, ഈ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഫലം പതിനാല് ആഭരണങ്ങളാണ്. ചിലത് നല്ലതും ചിലത് ദോഷകരവുമാണ് (ഹാലഹല വിഷം പോലെ). മോശം ഫലങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ, മനുഷ്യൻ വിഷാദത്തിലാകുന്നു, സഹായത്തിനായി ഈശ്വനോട് പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ, ഈശ്വരൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു (ആമയെപ്പോലെ) അവനെ രക്ഷിക്കുന്നു.

(3) ഭൂഗോലം ഉദ്ഭിഭ്രതേ: വരാഹാവതാരം

ഹിരണ്യാക്ഷനും, ഹിരണ്യകശ്യപുവും രണ്ട് സഹോദരന്മാരായിരുന്നു. ഹിരണ്യകശ്യപു വളരെ ചെറുപ്പമായിരുന്നുവെങ്കിലും ഹിരണ്യാക്ഷൻ വളരെ ശക്തനായിരുന്നു. അദ്ദേഹം വലിയ തപസ്സുചെയ്ത് ഒരു യുദ്ധത്തിൽ മാത്രമേ കൊല്ലപ്പെടുകയുള്ളൂ എന്ന വരം സമ്പാദിച്ചു. (ആയുധങ്ങളില്ലാത്ത നഗ്നമായ പോരാട്ടം). അവനെ കൊല്ലുന്നത് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. ഹിരണ്യക്ഷന്റെ ദുഷ്പ്രവൃത്തികളുടെ ഭാരം മൂലം ലോകം തിന്മയുടെ കടലിൽ മുങ്ങുകയായിരുന്നു.ഹിരണ്യാക്ഷൻ ചെയ്ത പാപം ലോകത്തിൽ വളരെ ഭാരമുള്ളതായിരുന്നു, അത് ലോകത്തിന്റെ നന്മയെ മുക്കിക്കൊല്ലുകയായിരുന്നു). അതിനാൽ ഈശ്വരന് കാട്ടുപന്നിയുടെ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടേണ്ടിവന്നു, മനുഷ്യരൂപത്തിലെന്നപോലെ, അവനെ കൊല്ലാൻ അവനു കഴിയുമായിരുന്നില്ല (മനുഷ്യരൂപത്തിന് പരിമിതമായ ശക്തിയുണ്ട്). ഈശ്വരൻ അവനെ യുദ്ധം ചെയ്തു കൊന്നു. ഹിരണ്യകശ്യപു അക്കാലത്ത് വളരെ ചെറുതായിരുന്നു. ദൈവം തന്റെ സഹോദരനെ,ഒരു ആയുധവും തന്നെ നശിപ്പിക്കരുതെന്ന വരം ലഭിച്ചിട്ടും കൊന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയപ്പോൾ ക്രുബ്ധനായി.ഒരൊറ്റ പോരാട്ടത്തിൽ അവൻ നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ ഹിരണ്യകശിപു തീരുമാനിച്ചു.അങ്ങനെ അവനും തപസ്സുചെയ്യാനും അനശ്വരനാകാൻ ഒരു അനുഗ്രഹം നേടാനും തീരുമാനിച്ചു.

(4) ദൈത്യം ദാരായതേ: നരസിംഹാവതാർ

ഹിരണ്യകശ്യപു തപസ്സുചെയ്ത് ഭഗവാനെ പ്രസാദിപ്പിച്ചു. ഭഗവാൻ ഹിരണ്യകശ്യപുയോട് ഒരു വരം ചോദിക്കാൻ പറഞ്ഞു. “ഓ പ്രഭോ, എന്നെ അനശ്വരനാക്കുക” എന്ന് ഹിരണ്യാകശുപു പറഞ്ഞു. ഭഗവാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു: “അധാർമികത ആർക്കും നൽകാനാവില്ല. ദൈവം ഭൂമിയിൽ ജനിക്കുമ്പോൾ പോലും അവന്റെ ശരീരം മരിക്കണം. നിങ്ങൾക്ക് മറ്റെന്തെങ്കിലും ആവശ്യപ്പെടാം”. അപ്പോൾ ഹിരണ്യകശുപു ഇനിപ്പറയുന്ന വരങ്ങൾ ചോദിച്ചു:

1. അമ്മയുടെ ഉദരത്തിൽ ജനിച്ച ഒരു സൃഷ്ടിയും എന്നെ കൊല്ലരുത്.
2. ഞാൻ പകലോ രാത്രിയിലോ മരിക്കരുത്.
3. ഒരു ആയുധവും എന്നെ കൊല്ലരുത്.
4. ദൈവത്താലോ മനുഷ്യനാലോ മൃഗത്താലോ എന്നെ കൊല്ലരുത്.
5. എന്നെ വീട്ടിലോ വീടിന് പുറത്തോ കൊല്ലരുത്.
6. എന്റെ മരണം നിലത്തിലോ ആകാശത്തിലോ സംഭവിക്കരുത്.

ദൈവം അങ്ങനെ ആയിരിക്കട്ടെ പറഞ്ഞു അപ്രത്യക്ഷമായി. താൻ ദൈവത്തെ കബളിപ്പിച്ച് അമർത്യനായിത്തീർന്നുവെന്ന് ഹിരണ്യകശ്യപു കരുതി. അവൻ ശക്തിയാൽ ലഹരിയിലായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഇപ്പോൾ നാരായണന്റെ പേര് സ്വീകരിക്കുന്നത് അവസാനിപ്പിക്കണമെന്നും പകരം ഈ പേര് സ്വീകരിക്കണമെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. എന്നാൽ പ്രബുദ്ധരായതിനാൽ മഹർഷിമാർ അത് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. എന്നിട്ട് അവരെ ജയിലിലടച്ചു. അങ്ങനെ പ്രവർത്തിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ തന്റെ പാപങ്ങൾ കൂട്ടാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോൾ പ്രഹ്ലാദൻ ജനിച്ചു. പ്രഹ്ലാദൻ ആസ്‌തികയായിരുന്നു ദൈവത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്തോടെയാണ് ജനിച്ചത്. അദ്ദേഹം ദിവസം മുഴുവൻ നാരായണ, നാരായണ, മന്ത്രിക്കും. തന്റെ പിതാവ് ദൈവമാണെന്ന് പഠിപ്പിക്കാൻ പ്രഹ്ലാദിനായി ഹിരണ്യകശ്യപു അത്തരം യജമാനന്മാരെ നിയമിച്ചു. പ്രഹ്ലാദ് തന്റെ അദ്ധ്യാപകരെ ശ്രദ്ധിക്കുമെങ്കിലും നാരായണനോട് പ്രാർത്ഥിക്കുമായിരുന്നു. ഒടുവിൽ ഹിരണ്യകശ്യപു പ്രകോപിതനായി പ്രഹ്ലാദിനെ വധിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഹിരണ്യകശ്യപു നിരവധി ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിയെങ്കിലും ഓരോ തവണയും നാരായണൻ പ്രഹ്ലാദിനെ രക്ഷിച്ചു. തന്റെ ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെട്ടത് കണ്ട് ഹിരണ്യകശ്യപു വളരെ ദേഷ്യപ്പെട്ടു. ഒരിക്കൽ പ്രഹ്ലാദൻ ഭഗവാന്റ നാമം ചൊല്ലിക്കൊണ്ട് പിതാവിന്റെ അടുക്കൽ വന്നു. നാരദ മുനി അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു, ആ നിമിഷം. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, “ഹിരണ്യകശ്യപു, നിങ്ങളുടെ പേര് ചൊല്ലാത്തതിന് നിങ്ങൾ നിരവധി പേരെ ജയിലിൽ അടച്ചിട്ടുണ്ട്. നോക്കൂ, നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം മകൻ നാരായണന്റെ പേര് ചൊല്ലുന്നു”. ഹിരണ്യകശ്യപു ദേഷ്യത്തോടെ പ്രഹ്ലാദനോട് ചോദിച്ചു, തന്റെ നാരായണൻ എവിടെയാണെന്ന്. ഒരു സ്തംഭത്തിൽ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് “അവൻ സ്തംഭത്തിലാണോ?” എന്ന് ചോദിച്ചു. “അതെ” എന്ന് പ്രഹ്ലാദൻ പറഞ്ഞു. അവൻ ദേഷ്യത്തോടെ സ്തംഭത്തിൽ തട്ടി അത് തകർന്നു. ശരിക്കും തന്റെ ഭക്തന്റെ വാക്കുകൾ യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നതിന്, ഭഗവാൻ നരസിംഹത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു (അർദ്ധ സിംഹവും പകുതി മനുഷ്യൻ). ഹിരണ്യകശ്യപു വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.എന്നാൽ പ്രഹ്ലാദ് ഭയപ്പെട്ടില്ല.അദ്ദേഹം കർത്താവിന്റെ കാൽക്കൽ വീണു. ഭഗവാന്റ പറഞ്ഞു: നോക്കൂ, ഹിരണ്യകശ്യപു, ഞാൻ നിങ്ങളുടെ എല്ലാ വരങ്ങളും നിറവേറ്റുന്നു, എന്നിട്ടും ഞാൻ നിങ്ങളെ കൊല്ലുകയാണ്. ദൈവത്തെ കബളിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത്. നിങ്ങളുടെ എല്ലാ വരങ്ങളും നിറവേറ്റിയാലും നിങ്ങൾക്ക് അനശ്വരനാകാൻ കഴിയില്ല”.

1. ഞാൻ ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിന്നല്ല, സ്തംഭത്തിൽ നിന്നാണ് ജനിച്ചത്.
2. ഇത് രാവും പകലും അല്ല (വൈകുന്നേരമാണ്).
3. എനിക്ക് ആയുധമില്ല (പക്ഷേ എന്റെ നഖങ്ങൾ)

• ഞാൻ ഒരു ദൈവമോ മനുഷ്യനോ മൃഗമോ അല്ല (മൂന്നുപേരും ഒന്നിൽ).
• ഞാൻ വീടിനകത്തോ പുറത്തോ (ഉമ്മരപ്പടിയിൽ) ഇരിക്കുന്നില്ല.
• നിലത്തിലോ വായുവിലോ ഞാൻ നിങ്ങളെ കൊല്ലുന്നില്ല (നിങ്ങൾ എന്റെ മടിയിലാണ്). അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് ഹിരണ്യകശ്യപുവിന്റെ വയറു വലിച്ചുകീറി കൊന്നു.

(5) ബലിം ചലയതേ-വാമനാവതാരം

ബലി അസുരന്മാരുടെ രാജാവായിരുന്നുവെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന് ധാരാളം നല്ല ഗുണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം വളരെ മാന്യനായിരുന്നു, എപ്പോഴും അവന്റെ വാക്കുകളിൽ ഉറച്ചുനിന്നു. അവൻ ഈശ്വര ഭക്തനായിരുന്നു. മൂപ്പന്മാരോടും തിരുവെഴുത്തുകളോടുമുള്ള അനുസരണക്കേടാണ് അവനിലെ ഏക മോശം ഗുണം. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഹംഭാവവും അഭിമാനവുമാണ്.അർഥം കാരണം, എല്ലാവരേക്കാളും തനിക്ക് കൂടുതൽ അറിവുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം എപ്പോഴും കരുതിയിരുന്നു. തന്റെ ഭക്തർക്ക് ഒരു വീഴ്ച സംഭവിക്കാൻ ഈശ്വരൻ സ്വാഭാവികമായും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. അതിനാൽ ബലിയെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കാനും അവന്റെ അഹങ്കാരം നശിപ്പിക്കാനും ഈശ്വരൻ നിർബന്ധിതനായി. ഒരിക്കൽ ബലി ഒരു യജ്ഞം നടത്തുകയായിരുന്നു. കുള്ളൻ ബ്രാഹ്മണന്റെ രൂപത്തിൽ വന്ന് ബലിയോട് എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. (ഈശ്വരൻ ഒരു കുള്ളനായിത്തീർന്നു, അങ്ങനെ ബലിയോട് ദാനം ആവശ്യപ്പെട്ടു, “രാജാവേ, എനിക്ക് ഒരു എളിയ അഭ്യർത്ഥനയുണ്ട്. എന്റെ മൂന്ന് പടികൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നത്ര ഭൂമി എനിക്ക് വേണം”. ബലി അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭ്യർത്ഥന നൽകി. എന്നാൽ ബാലിയുടെ ഗുരു ശുക്രാചാര്യൻ ഈശ്വരനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു, അഭ്യർത്ഥന അനുവദിക്കരുതെന്ന് ബലിയോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ബലി തന്റെ യജമാനനോട് അനുസരണക്കേട് കാണിച്ചു, “ഞാൻ ഒരിക്കൽ എന്റെ വാക്ക് നൽകിയാൽ, അതനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു”. കെറ്റിയുടെ മുളയിൽ നിന്ന് ബലി തന്റെ ദാനം പൂർത്തിയാക്കാൻ വെള്ളം ഒഴിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, ശുക്രാചാര്യൻ ( ശിഷ്യനെ രക്ഷിക്കുന്നതിനായി) ഒരു ചെറിയ ഈച്ചയായി മാറുകയും മുളയുടെ വഴി തടയുകയും ചെയ്തു. ബലി ദർബ പുല്ലിന്റെ മോതിരം ധരിച്ചിരുന്നു (അത് തീക്ഷ്ണമാണ്). അയാൾ തന്റെ മോതിരം പുറത്തെടുത്ത് തുളച്ചു. ബലി ഈശ്വര കൈപ്പത്തിയിൽ വെള്ളം ഒഴിച്ചു. ഈശ്വരൻ ബലിയിൽ നിന്ന് വാക്കു വന്നയുടനെ അവൻ ഒരു വലിയ വ്യക്തിയായി. ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അവൻ ആകാശത്തെയോ സ്വർഗലോക്കിനെയോ മൂടി, രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ അവൻ ഭൂമിയെയോ പാതാളത്തേയോ മൂടി. മൂന്നാമത്തെ പടി എവിടെ വയ്ക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം ബലിയോട് ചോദിച്ചു. ബാലി കർത്താവിന്റെ ഭക്തനും നന്നായി മനസ്സിലാക്കിയ വ്യക്തിയുമായിരുന്നു. ഈശ്വരന് മുന്നിൽ കുമ്പിട്ടു പറഞ്ഞു, “ഓ, ഭഗവൻ, ഇത് എന്റെ തലയിൽ വയ്ക്കുക. എന്റെ തലയിൽ കാലെടുത്തുവച്ചാൽ ഞാൻ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടും”. ഇങ്ങനെ ഈശ്വരൻ ബലീ തലയിൽ തന്റെ മൂന്നാം ഘട്ടം വെച്ചു. പറഞ്ഞു “അല്ലയോ ബലി നിങ്ങൾ സുതല എന്ന ലോകം ഭരിക്കുമെന്നനുഗ്രഹിച്ചു.”. (ബലി കൊല്ലപ്പെട്ടില്ല, ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടു, കാരണം അവനിൽ ധാരാളം നല്ല ഗുണങ്ങളുടെ കൂടെ അഹങ്കാരവും ഉണ്ടായിരുന്നു

(6) ക്ഷത്ര ക്ഷയം കുർവതേ: പരശുരമവതാർ

ജമാദാഗ്നി മുനിയുടെ മകനായിരുന്നു പരശുരാമാന് . അമ്മ രേണുക ദേവി ആയിരുന്നു. പരശുരാമൻ ശിവന്റെ അവതാരമായിരുന്നു. ജമദാഗ്നി മുനിയുടെ പുത്രനായി താൻ അവതാരമെടുക്കുമെന്ന് ശിവൻ അനുഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. ജമദാഗ്നിക്ക് മൂന്ന് ആൺമക്കളും പരശുരാമൻ ഇളയവനും ആയിരുന്നു. ജുമാദാഗ്നി മുനി ദുർവാസാവിനെപ്പോലെ ക്ഷിപ്ര കോപിയായിരുന്നു.

ഒരു ദിവസം രേണുക ദേവി വെള്ളം നിറയ്ക്കാൻ നദിയിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അപ്സരസ്സുകൾ വെള്ളത്തിൽ കളിക്കുന്നത് അവർ കണ്ടു. വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ ഭർത്താവിനോടും ഇതുതന്നെ ചെയ്യണമെന്ന ആഗ്രഹം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു. മുനി അവളുടെ ചിന്തകൾ മനസിലാക്കി വളരെ കോപിച്ചു (കാരണം അവൻ ഒരു മുനിയും അത്തരം ആനന്ദത്തിന് മുകളിലുമായിരുന്നു). തന്റെ മൂത്ത മകനോട് അമ്മയുടെ തല മുറിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. മൂത്ത മകന് അത് ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എന്നിട്ട് ഇളയ മകനോട് അത് ചെയ്യാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടെങ്കിലും അവനും അത് ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഒടുവിൽ പരശുരാമനോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ അയാൾ കോടാലി എടുത്ത് അവളുടെ തല ഛേദിച്ചു. മുനി തന്റെ അനുസരണത്തിൽ സംതൃപ്തനായി, അവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വരം ചോദിച്ചു. തന്റെ അമ്മയെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരണമെന്ന് പരശുരാമൻ ആഗ്രഹിച്ചു. തപസ്സു ചെയ്യുന്ന ആൾ അങ്ങനെ കോപത്തിന് അടിമയാകുന്നത് ഒരു തെറ്റാണെന്ന് മുനി തിരിച്ചറിഞ്ഞു, ഒടുവിൽ കോപം നിയന്ത്രിക്കുകയും അത് പൂർണ്ണമായും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. അക്കാലത്ത് കർതവിരിയാർജ്ജുന രാജാവ് ഭരിച്ചു. അദ്ദേഹം വളരെ ദുഷ്ടനും ശക്തനുമായിരുന്നു.

ഒരിക്കൽ, പരശുരാമൻ തപസ്സിനായി പോയപ്പോൾ, രാജാവ് ജമാദാഗ്നി മുനിയുടെ സന്യാസിമഠം ആക്രമിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ കൊന്നു. ജമദാഗ്നി കോപം ഉപേക്ഷിച്ചതിനാൽ അദ്ദേഹം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പരശുരാമൻ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ അച്ഛൻ മരിച്ചുവെന്ന് കണ്ടു. അദ്ദേഹം വളരെ കോപാകുലനായി സഹരാർജ്ജുന എന്നറിയപ്പെടുന്ന കർതവിരിയാർജ്ജുന രാജാവിനെ കൊന്നു. (അദ്ദേഹത്തിന് ആയിരം ആയുധങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു). അക്കാലത്ത് എല്ലാ ശക്തിയും ക്ഷത്രിയരുടെ കൈയിലായിരുന്നു. അവരുടെ ശക്തിയെക്കുറിച്ച് അവർ വളരെ അഭിമാനിക്കുകയും തെറ്റായ കാര്യങ്ങൾക്കായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു. അവരെ നശിപ്പിച്ച് ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കേണ്ട സമയമായി.കോപം കൊണ്ട് അദ്ദേഹം മിക്കവാറും എല്ലാ ക്ഷത്രിയരെയും വധിച്ചു. അക്കാലത്ത് ഇക്ഷാവാക്കിന്റെ അമ്മ ഗർഭിണിയായിരുന്നു (രഘു രാജവംശത്തിലെ ആദ്യത്തെ രാജാവായിരുന്നു ഇക്ഷ്വാകു). അതിനാൽ വസിഷ്ഠ മുനി അവരെയും ജനിക്കാൻ പോകുന്ന കുട്ടിയെയും സംരക്ഷിക്കാനായി അവരെ ഒരു ഗുഹയിൽ ഒളിപ്പിച്ചു, കാരണം രഘു, ദിലീപ, ദശരഥൻ തുടങ്ങിയ മഹാരാജാക്കന്മാർ ആ രാജവംശത്തിൽ ജനിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിനറിയാമായിരുന്നു . അങ്ങനെ സൂര്യ വംശ രാജവംശം ആരംഭിച്ചു (പിന്നീട് ഇത് രഘു വംശ എന്നറിയപ്പെട്ടു). ഇപ്പോൾ പരശുരാമന്റെ അവതാരത്തിന്റെ അന്ത്യം വന്നു. അടുത്ത അവതാരം ദശരത്തിന്റെ മകനായി ജനിച്ച ശ്രീരാമനാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. പരശുരാമന് ശക്തമായ ഒരു വില്ലുണ്ടായിരുന്നു. ശിവന്റെ വകയായതിനാൽ അത് ദൈവികമായിരുന്നു. ത്രിപുരസുരൻ എന്ന അസുരനെ കൊല്ലാനാണ് ഇത് നിർമ്മിച്ചത്. മറ്റാരും അത് വഹിക്കാൻ യോഗ്യനല്ലാത്തതിനാൽ പരശുരാമൻ അത് ശ്രീരാമന് കൈമാറാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. അതിനാൽ, അവൻ രാമന്റെ മുമ്പിൽ വന്നു അദ്ദേഹത്തെ വെല്ലുവിളിച്ചു. ശ്രീരാമൻ പരശുരാമന്റെ വില്ലു കൈയ്യിൽ പിടിച്ചയുടനെ വിഷ്ണുവിനെപ്പോലെ തിളങ്ങാൻ തുടങ്ങി, പരശുരാമൻ ശക്തിയില്ലാത്തവനായി. തന്റെ അവതാരം പൂർത്തിയായി എന്ന് പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം ബദ്രിയിലേക്ക് പോയി.

(7) പോളസ്ത്യം ജയതേ: രാമവതർ

മുള പുളസ്തിയുടെ മകനാണ് പൗളസ്ത്യൻ. പുലാസ്തിയുടെ മകനായിരുന്നതിനാൽ രാവണനെ പൗളസ്ത്യൻ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. ശ്രീരാമനാണ് അദ്ദേഹത്തെ കൊന്നത്.

കൈകേയ് രാജ്ഞിയ്ക്ക് നൽകിയ പിതാവിന്റെ വാഗ്ദാനം നിറവേറ്റുന്നതിനായി ശ്രീരാമൻ കാട്ടിലേക്ക് പോയി. രാവണന്റെ അമ്മാവനായ മാരിച അവിടെ വന്നു. അയാൾ ഒരു സ്വർണ്ണ മാനായി വേഷംമാറി. സീത മാനുകളുടെ മനോഹാരിതയിൽ ആകൃഷ്ടനായിരുന്നു, മാനുകളെ തന്നിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രീരാമനോട് അപേക്ഷിച്ചു. ശ്രീരാമൻ കാട്ടിലെ മാനുകളെ പിന്തുടർന്ന് പോകുമ്പോൾ രാവണൻ ഒരു സാധുവിന്റെ വേഷം ധരിച്ച് ദാനത്തിനായി യാചിക്കാൻ വന്നു. ദാനം നൽകാൻ സീത പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ അയാൾ അവളെ തന്റെ രഥത്തിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ചു. തുടർന്ന് സീതയെ തന്റെ രാജ്യമായ ലങ്കയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ലങ്കയിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കിടെ, ശ്രീരാമന്റെ പക്ഷി ഭക്തനായ ജാതായു സീതയുടെ നിലവിളി കേട്ട് അവളെ രക്ഷിക്കാനായി രാവണനെ ആക്രമിച്ചു. എന്നാൽ പോരാട്ടത്തിൽ അദ്ദേഹം മരിച്ചു. ശ്രീരാമൻ കുടിലിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോൾ സീതയെ കാണാനില്ലെന്ന് കണ്ടു. അദ്ദേഹം കാട്ടിൽ തിരച്ചിൽ തുടങ്ങി. കുരങ്ങൻ ഗോത്രത്തിലെ നാടുകടത്തപ്പെട്ട രാജാവായ സുഗ്രീവനെ അദ്ദേഹം കണ്ടുമുട്ടി. തന്റെ ദുഷ്ട സഹോദരൻ വാലിയെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം സുഗ്രീവയിൽ നിന്ന് പഠിച്ചു. തന്റെ രാജ്യം തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ സഹായിക്കുമെന്ന് ശ്രീരാമൻ സുഗ്രീവന് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. വാലിയെ കൊന്നശേഷം ശ്രീരാമൻ സുഗ്രീവനെ തന്റെ രാജ്യത്തിലേക്ക് പുന ored സ്ഥാപിച്ചു. സീതയെ തേടി സുഗ്രീവ തന്റെ പരിചാരകനായ ഹനുമാൻ അയച്ചു. ഹനുമാൻ സമുദ്രം കടന്ന് ലങ്കയിലെത്തി. ദുഷ്ടനായ രാവണനെ ശിക്ഷിക്കുന്നതിനായി അവൻ നഗരം കത്തിച്ചു. തുടർന്ന് സീതയുടെ സന്ദേശവുമായി ശ്രീരാമന്റെ അടുത്തേക്ക് മടങ്ങി. സുഗ്രീവന്റെയും സൈന്യത്തിന്റെയും സഹായത്തോടെ ശ്രീരാമൻ രാവണനെതിരെ യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ആക്രമിക്കുകയും ചെയ്തു. യുദ്ധത്തിൽ അദ്ദേഹം രാവണനെയും ദുഷ്ട സഹോദരൻ കുംഭകർണ്ണനെയും കൊന്നു. യുദ്ധം അവസാനിച്ച ശേഷം ശ്രീരാമൻ വിഭീഷണനെ (രാമന്റെ ഭക്തനായിരുന്ന രാവണന്റെ ഇളയ സഹോദരൻ) ലങ്കയിലെ രാജാവായി കിരീടധാരണം ചെയ്യുകയും സീതയോടൊപ്പം അയോധ്യയിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്തു.

(8) ഹലം കലയത്തെ: ബലരാമവതർ

വാസുദേവന്റെ ഭാര്യ രോഹിണിക്ക് ജനിച്ച കൃഷ്ണന്റെ ജ്യേഷ്ഠനായിരുന്നു ബാലരം. ബലറാമിനെ ഹാലധാര എന്നും വിളിക്കുന്നു. ഹാല എന്നാൽ കലപ്പ എന്നാണ്. അദ്ദേഹത്തെ ശേശയുടെ (സർപ്പം) അവതാരമായി കണക്കാക്കുന്നു. ധര എന്നാൽ പിടിക്കുക എന്നാണ്. ബലരാമന്റെ ഏക ആയുധം അവന്റെ കലപ്പയായിരുന്നു. ദേവകിയുടെ ഏഴാമത്തെ മകനായിരുന്നു ബലരാമൻ. പക്ഷേ, അവൻ അവൾക്ക് ജനിച്ചെങ്കിൽ, അവൻ കംസയുടെ കയ്യിൽ കൊല്ലപ്പെടുമായിരുന്നു. അതിനാൽ, ദൈവേഷ്ടത്തോടെ അവനെ ദേവകിയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിന്ന് വാസുദേവന്റെ രണ്ടാമത്തെ ഭാര്യയായ രോഹിണിയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിലേക്ക് മാറ്റി. ഗോകുലയിലെ ബാകാസുര, ധെൻ‌വാസുര, വൃത്രസുര മുതലായ ഭൂതങ്ങളെ നശിപ്പിക്കാൻ അദ്ദേഹം പലതവണ ശ്രീകൃഷ്ണനെ സഹായിച്ചു. കംസയുടെ കൊട്ടാരത്തിലെ ഗുസ്തിക്കാരനായ ചാനുരയെയും അദ്ദേഹം കൊന്നു. കൃഷ്ണന്റെ അവതാരത്തിന് വഴിയൊരുക്കാൻ അദ്ദേഹം വന്നു. കുരുക്ഷേത്ര യുദ്ധത്തിന് തൊട്ടുപിന്നാലെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അവതാരം അവസാനിച്ചത്. തപസ്സിനായി ഹിമാലയ പർവതനിരകളിൽ പോയി അവിടെ അപ്രത്യക്ഷനായി.

(9) കരുണ്യാമതൻവതേ: കൃഷ്ണാവതാർ

ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ ജനനത്തിന്റെ കഥ പറയണം.

(10)മ്ലേച്ഛാൻ മൂർച്ഛയതെ: കൽക്കി അവതാരം (നമ്മുടെ സായി ഭഗവാൻ)

കലിയുഗത്തിൽ കൽക്കി അവതാരം ഭാരതത്തിന്റെ തെക്ക് ദിശയിലെ ഒരു നദി കരയുടെ സമീപം അവതരിക്കും എന്ന് ഭാഗവത പുരാണത്തിൽ പറഞ്ഞിരുന്നു. മേശമണ്ഡലം പോലെ ചുരുണ്ടതും മൃദുലവുമായ മുടി ആയിരിക്കും. ഇരുണ്ട നിറം ഉള്ള ചെറിയ രൂപം ആയിരിക്കും. ചുവന്ന അങ്കി ധരിച്ചിരിക്കും. കയ്യിൽ ആയുധങ്ങൾ ഉണ്ടാകില്ല. ഒരു വെള്ള കുതിരയിൽ സഞ്ചരിക്കുകയും ആ കുതിര കലിയുഗത്തിലെ എല്ലാ ദുഷ്കൃതങ്ങളും ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തുകയും ചെയ്യും. ഈ കൽക്കി അവതാരം ആരായിരിക്കും? നമ്മുടെ സായി ഭഗവാൻ തന്നെ. ആയുധങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ വിശുദ്ധിയുടെ വെള്ള കുതിരയിൽ ഭഗവാൻ സഞ്ചരിക്കുന്നു. സത്യം, ധർമം, ശാന്തി, പ്രേമം എന്നിവ കലിയുഗത്തിലെ എല്ലാ ദുഷ്‌കൃതികളും നീക്കം ചെയ്യുന്ന കുതിരയുടെ നാല് കാലുകൾ ആവുന്നു.

ഭഗവാന്റെ ദശാവതാരങ്ങളുടെ നിതാന്തമായ ആശയം.

1. മത്സ്യം: സംശയത്തിന്റെ കടലിൽ നിന്നും അറിവിന്റെ നിധി വീണ്ടെടുക്കുക.
2. കൂർമ്മം: ഒന്നിനോടും ചേർന്നു നില്കാതെ ജീവിക്കുക.
3. വരാഹം: ധർമത്തിന്റെ ഭാരം അച്ചടക്കം, ഭക്തി എന്നി രണ്ടു കൊമ്പുകളിൽ വഹിക്കുക.
4. നരസിംഹം: നമ്മുടെ അഹന്ത ഭഗവാന്റെ തേജസിനെ മറക്കുവാൻ പാടില്ല.
5. വാമനൻ: നമ്മെ ഭഗവാന്റെ പാദത്തിൽ സമർപിച് അത് സ്വീകരിക്കുക.
6. പരശുരാമൻ: പരിത്യാഗത്തിന്റെയും സഹനത്തിന്റെയും പാഠം പഠിക്കുക.
7. ശ്രീരാമൻ: നമ്മൾ ജീവിതത്തിൽ എന്ത് അനുഭവിക്കുന്നു എന്നത് വിധി ആണെങ്കിലും എങ്ങനെ അനുഭവിക്കുന്നു എന്നത് നമ്മുടെ പ്രയത്‌നം കൊണ്ടാണ്.
8. ശ്രീകൃഷ്ണൻ: ഭഗവാന്റെ കൈകളിലെ ഒരു ഉപകരണം ആയി മാറാൻ ശ്രമിക്കുക.
9. ബുദ്ധൻ: മറ്റുള്ളവരെ ഉത്തമ മനുഷ്യർ ആക്കി മാറ്റുവാൻ വേണ്ടി നാം ഉത്തമ മനുഷ്യർ ആയി മാറുക.
10. കൽക്കി: സത്യം, ധർമം, ശാന്തി, പ്രേമം, അഹിംസ എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ജീവിതം എന്ന കൊട്ടാരം നിർമിക്കുക.

[Ref: Sri Sathya Sai Balvikas Gurus Guide, Year 2 & 3, Dharmakshetra Publications]