कुट्टन
नीलगिरीच्या टेकड्यांमधील बिक्कट्टी नांवाच्या खेडेगावामध्ये कुट्टन नावाचा एक लंगडा कुत्रा राहत होता. (कुट्टन शब्दाचा अर्थ लंगडा ) तो अत्यंत’ प्रेमळ व वयोवृध्द होता. तथापि अनोळखी लोकांच्या बाबतीत मात्र दक्ष होता.
नीलगिरीच्या टेकड्यांमधील बिक्कट्टी नांवाच्या खेडेगावामध्ये कुट्टन नावाचा एक लंगडा कुत्रा राहत होता. (कुट्टन शब्दाचा अर्थ लंगडा ) तो अत्यंत’ प्रेमळ व वयोवृध्द होता. तथापि अनोळखी लोकांच्या बाबतीत मात्र दक्ष होता.
बाबांनी त्या गावाला भेट दिली आणि त्यांच्यासाठी घातलेल्या गालीच्यावरून ते चालत गेले. कुट्टन बाबांच्या अंगावर उडी मारेल ह्या भीतीने त्याला बांधून ठेवले होते व तो ह्या बंधनातून
मोकळा होण्यासाठी उतावीळ झाला होता. बाबा थांबले व त्याच्या पाठीवर थोपटून त्यांनी त्याला मोकळे सोडण्यास सांगितले. बाबा म्हणाले,” बंगारू ! त्याला एकटे सोडा.तो शुध्द आत्मा आहे.” कुट्टन बाबांच्या मागोमाग व्यासपीठावर जाऊन बसला. त्याने भजने ऐकली. त्यानंतर बाबा, अन्न आशीर्वादित करण्यासाठी स्वयंपाक गृहात गेले. त्यांच्या मागोमाग कुट्टनही तेथे गेला. बाबांनी प्रथम कुट्टनला खाऊ घालण्यास सांगितले ! त्याचे खाऊन झाल्यानंतर तो तेथून सुशोभित केलेल्या व्यासपीठावर जाऊन बाबांच्या खुर्चीच्या बाजूला उभा राहिला .व भोजन करणाऱ्या गावकऱ्यांना न्याहळू लागला. थोड्या वेळाने कुट्टनने आपले डोके ,बाबांच्या चरण ठेवण्याच्या स्टुलावर ठेवले आणि काही क्षणातच त्याने अखेरचा श्वास घेतला.
तो एक शुध्द आत्मा असल्याचे सर्वांना माहित होते. त्याला व्यासपीठा जवळच फुलांनी सुशोभित केलेले वस्त्र आच्छादून पुरण्यात आले.
[Source: English lesson adapted from the Divine Life of Young Sai, Sri Sathya Sai Balvikas Group I, Sri Sathya Sai Education in Human Values Trust, Compiled by: Smt. Roshan Fanibunda]