ஆதாய திவ்ய

ஆதாய திவ்ய -சுலோகம்

விளக்கங்கள்:

ஸத்குரு நமக்குக் கிடைத்ததும் நமது விடியல் தொடங்குகிறது. நம் வாழ்க்கையே மாறுகிறது. நாம் அன்பும் நன்றியும் கொண்டவராய் குருவைப் போற்றுகிறோம். குரு, படிப்படியாக நமக்கு வாழ்க்கையின் உண்மைக் குறிக்கோளைக் காட்டுகிறார். நாமும் அந்த இறுதி உண்மையை நோக்கிப் பயணத்தைத் தொடங்குகிறோம். இப்போது நம் உள் உணர்வுகள் விழிப்படைந்து மேன்மையடைகின்றன. நம் மனமும் தூய்மையாகிறது. அதற்கு நாம ஸங்கீர்த்தனம் உதவுகிறது. குருவோடு நம் உறவு அதனால் பலப்படுகிறது. குருவே நமது கடவுள். ஆகவே அவரைத் திருப்திப்படுத்த அவரது திருவடிகளில் வணங்கி மலரை வைக்கிறோம். இங்கே, எட்டுக் குணங்கள் தான் மலர்ந்திருக்கிற பூக்கள். இப்பூக்களை வைத்து செய்யும் பூஜையே உண்மையான “பாதபூஐை”. அதை குரு விரும்புகிறார். இயற்கையில் மலர்கின்ற பூக்கள் வாடும். ஆனால் நம் இதய புஷ்பங்கள் என்றுமே மலர்ந்திருக்கும். அதைத்தான் “பாத பூஜை”க்கு வழங்குகிறோம். அந்த புஷ்பங்களாவன

1. அஹிம்சை- அன்பு அதாவது சொல்லால், எண்ணத்தால், செயலால், யாரையும் துன்புறுத்தாது இருத்தல்.
2. இந்த்ரிய நிக்ரஹம்- புலனடக்கம்
3. ஸர்வ பூத தயா புஷ்பம்- எல்லா உயிர்களிடத்தும் அன்பு காட்டுதல்
4. க்ஷமா- பொறுமை
5. சாந்தி- சமபார்வை
6. ஸத்யம்- (எல்லா உயிர்களிடத்தும் இருக்கிற) உண்மை
7. தியானம்- தெய்வீக உணர்வு (எதிர்மறையாக நினைக்காமை, பேசாமை, செய்யாமை)
8. தபஸ்- எண்ணம், சொல், செயல் ஆகியவற்றில் ஒருமைப்பாடு

பாதபூஜா : எளியோருக்கும் நோயாளிக்கும் தொண்டு செய்வதே உண்மையான பூஜை. இதன் மூலம் நமது இதயத்தில் இறைவன் நுழைகிறார். இயல்பாகவே அவர் எல்லா இதயங்களிலும் வசிக்கிற இதயவாசி. எனவே நாம் செய்வதை அவர் ஏற்கிறார்.